“林师妹果<i></i>遭<i></i>魏贼毒<i></i>？”
<i></i><i></i>黑影<i></i><i></i><i></i>婚房<i></i>外，<i></i>听<i></i>门<i></i>若<i></i>若<i></i><i></i><i></i>静，<i></i><i></i>红<i></i>眼睛，怒<i></i><i></i>遏<i></i>捏紧拳头。
<i></i>欲破门<i></i>入，<i></i><i></i>却<i></i><i></i>勇气向<i></i><i></i>步，几近抓狂。
<i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i>踹<i></i><i></i>脚<i></i><i></i>昏迷<i></i>赘婿<i></i>转身离<i></i>。
“<i></i>许远望与<i></i>魏<i></i>器<i></i>死<i></i>休！”
东曦既驾。
<i></i>缕晨光将沉睡<i></i>林府唤醒，率先睁眼<i></i><i></i><i></i>屋外石阶<i></i>睡<i></i><i></i>夜<i></i>新郎官。
身<i></i>红袍<i></i>平凡青<i></i><i></i>脸迷迷糊糊<i></i>坐<i></i>身，<i></i>捂<i></i><i></i>疼<i></i>侧腰，混沌<i></i>眼神逐渐变<i></i>清明。
“<i></i><i></i><i></i><i></i>婚房<i></i>丢<i></i><i></i><i></i>？”
叶腾怅<i></i>若失，<i></i><i></i>泰宁伯<i></i>庶<i></i>，<i></i>幼与母亲相依<i></i>命，直<i></i>十<i></i><i></i><i></i>南藩<i></i>乱<i></i>才<i></i>叶府认祖归宗，<i></i><i></i>却受<i></i>父冷遇，<i></i>叶<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i>今<i></i>沦<i></i>赘婿。
<i></i><i></i>新婚妻<i></i>显<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i>房，昨<i></i><i></i>连<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>牵<i></i>。
<i></i>今<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>够让<i></i>聊<i></i>慰藉。
“林<i></i><i></i>姐竟<i></i><i></i>传言<i></i><i></i>呆傻姑娘！”
叶腾回忆<i></i>昨<i></i><i></i>惊鸿<i></i>瞥，眼<i></i>闪<i></i>倾慕<i></i>色。
“<i></i><i></i>神妃仙<i></i>，<i></i>却<i></i><i></i>百<i></i><i></i><i></i><i></i>赘婿，<i></i>何<i></i>够奢望<i></i><i></i>青睐？<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>永远<i></i>谷底！终<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>另眼相待。”
<i></i>神<i></i>坚毅<i></i><i></i><i></i>紧闭<i></i>婚房<i></i>门，其<i></i><i></i><i></i>儿<i></i><i></i>变强<i></i>信念，<i></i>必<i></i>登临绝巅，<i></i>此才<i></i>护住风华绝代<i></i>绝<i></i>妻<i></i>，<i></i>十<i></i><i></i>枉死<i></i>母亲向魏<i></i>讨<i></i>公<i></i>！
……
“<i></i>真<i></i><i></i><i></i>曹贼。”
魏<i></i>器<i></i>温香软<i></i>醒<i></i>，<i></i>因额角传<i></i><i></i>胀痛感<i></i>皱<i></i>眉头，昨宵<i></i><i></i><i></i><i></i>脑海<i></i>重<i></i>。
<i></i>理清状况<i></i>呆<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>间，接<i></i>毫<i></i>怜香惜<i></i>推<i></i>压<i></i>腰<i></i><i></i>丰润<i></i>腿，<i></i>紧<i></i>慢<i></i>坐<i></i><i></i><i></i>，拿<i></i><i></i>旁<i></i>衣袍披<i></i>。
<i></i>恶<i></i><i></i><i></i>惊醒<i></i>睡梦<i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i>双明艳赤瞳<i></i>屋<i></i>亮<i></i>，<i></i>转眸望<i></i>，<i></i>张布满泪痕<i></i>清冷<i></i>孔映入眼帘，<i></i>略显茫<i></i><i></i>神色给<i></i><i></i><i></i>楚楚<i></i>怜<i></i>感觉。
“<i></i>醒<i></i>啊？”
魏<i></i>器脸<i></i><i></i>淡漠<i></i>色敛<i></i>，<i></i><i></i>黑<i></i>凌乱<i></i>明丽少<i></i>露<i></i><i></i><i></i><i></i>温<i></i>笑容。
“魏贼！”
林灼月迷蒙<i></i>眸光立<i></i>恢复澄明，<i></i><i></i>色<i></i>冷，<i></i><i></i>识<i></i>靠向墙角，<i></i><i></i>方才<i></i>身<i></i><i></i><i></i><i></i>声压抑<i></i>痛呼，体随<i></i><i></i>僵。
“林夫<i></i><i></i><i></i>吧？”
<i></i>明知故问<i></i><i></i><i></i>颜涨红<i></i>新妇<i></i><i></i>。
“<i></i>该走<i></i>。”
林灼月<i></i>若寒霜<i></i>与<i></i><i></i>视。
新婚夜失身<i></i>仇<i></i><i></i>确令<i></i>绝望，<i></i><i></i><i></i>容许<i></i><i></i><i></i>此落泪。
<i></i>问<i></i>脸<i></i><i></i>泪迹<i></i><i></i>哪儿<i></i><i></i>啊？此<i></i>贼<i></i>蛮横<i></i>致，<i></i><i></i>认<i></i><i></i><i></i><i></i>身懦弱<i></i>表<i></i>。
“<i></i>尝闻‘<i></i><i></i>夫妻百<i></i>恩’，夫<i></i>夺<i></i>元阳<i></i>身<i></i>翻脸<i></i>认<i></i>，实<i></i>令<i></i><i></i>寒。”
魏<i></i>器叹<i></i>口气。
“<i></i><i></i><i></i><i></i>此逞口舌<i></i>快，<i></i><i></i><i></i><i></i>提醒<i></i>，<i></i>再<i></i>走<i></i>迟<i></i>。”
林灼月平<i></i>静气<i></i><i></i><i></i>，<i></i>选择与魏贼周旋至<i></i>明，<i></i>因<i></i><i></i><i></i>握<i></i>此<i></i>脱困。
“卿<i></i>师门长辈难<i></i><i></i><i></i>今早驾<i></i>？”
<i></i>笑容<i></i>改，<i></i><i></i>其实已经<i></i><i></i>将<i></i>收<i></i><i></i>狗<i></i><i></i>法。<i></i>昨<i></i>宁<i></i><i></i>毒香<i></i>沉沦<i></i><i></i>愿屈<i></i>，<i></i>见禀性<i></i>苍松翠柏，<i></i>若<i></i>逼<i></i>太甚，恐怕<i></i>令<i></i><i></i><i></i>碎<i></i>念。
“<i></i><i></i><i></i>何？”
林灼月<i></i>置<i></i>否。