“娘亲！”
魏<i></i>器刚<i></i>马车，<i></i>见魏香雾<i></i>朝姬<i></i>怀<i></i>挣脱<i></i><i></i>，满眼欣喜<i></i>扑向等<i></i>府外<i></i>母亲。
“<i></i><i></i>算回<i></i><i></i>。”
宁姝似<i></i>舒<i></i>口气<i></i>将<i></i>儿抱<i></i>怀<i></i>，清<i></i><i></i>脸蛋儿<i></i>露<i></i><i></i><i></i><i></i>浅笑，“<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>被牙婆拐走<i></i>呢。”
<i></i><i></i>话<i></i><i></i><i></i>瞥<i></i>眼<i></i>旁笑吟吟<i></i><i></i>叔<i></i>，<i></i>差拿<i></i>指<i></i>鼻<i></i>。
“嫂<i></i>何<i></i>此言？”
<i></i>莞尔<i></i>笑。
“<i></i><i></i>香雾爱<i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i>死<i></i>外<i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i>让<i></i>丢<i></i>。”
貌<i></i><i></i>嫂<i></i>色<i></i>沉。
“<i></i><i></i><i></i><i></i>话<i></i><i></i><i></i><i></i>！”
魏<i></i>器歪<i></i><i></i>头。
“<i></i>哪句话<i></i><i></i><i></i><i></i>？”
“哼……”
宁姝<i></i><i></i>翻<i></i><i></i>冷媚<i></i>白眼。
“<i></i>给<i></i>正经<i></i>，府<i></i><i></i><i></i>客<i></i>，<i></i>莫<i></i>失礼。”
<i></i>笑容<i></i>改<i></i>问<i></i>。
“谁<i></i><i></i>呀？”
<i></i>艳<i></i>嫂低声<i></i>。
“康王妃。”
魏<i></i>器立<i></i>眯<i></i><i></i>双眸，<i></i><i></i>口<i></i><i></i><i></i>早<i></i>耳闻。
<i></i>入城<i></i><i></i><i></i><i></i>林灼月<i></i>算计，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>毒香控制住<i></i><i></i>，<i></i><i></i>让<i></i><i></i>冲撞<i></i><i></i>留宿林府<i></i>康王妃，<i></i><i></i><i></i>将此<i></i>闹<i></i><i></i>迫使<i></i>离<i></i>黎安府。
《神<i></i>录<i></i><i></i>场<i></i>角色<i></i><i></i><i></i>位王妃殿<i></i>，<i></i>连配角<i></i><i></i><i></i>，<i></i>什<i></i><i></i><i></i><i></i>游戏剧<i></i>外<i></i><i></i>物<i></i>名字<i></i>三番两次<i></i><i></i><i></i><i></i>耳<i></i>？谨慎<i></i>见，<i></i>肯定<i></i><i></i>见<i></i>。
“<i></i>若<i></i><i></i><i></i>见<i></i>，<i></i>见<i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i>打搅<i></i>。”