“<i></i>……”
许远望呼吸<i></i>窒，<i></i><i></i>目光<i></i><i></i>魏<i></i>器<i></i>双流露<i></i>疑惑<i></i>色<i></i>眼睛，顿<i></i>被<i></i>理<i></i><i></i><i></i><i></i>态度气<i></i>肝胆欲碎。
“魏师弟<i></i><i></i><i></i>知。”
<i></i>深吸<i></i><i></i>口气<i></i><i></i><i></i>。
“<i></i>冰凌丝非<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>物，<i></i>若<i></i><i></i>，<i></i>何妨予<i></i>五<i></i>？”
魏<i></i>器点<i></i><i></i>头。
“<i></i>。”
许远望暗<i></i>舒<i></i>口气，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>及<i></i>口，<i></i>听<i></i>轻描淡写<i></i><i></i><i></i>。
“<i></i><i></i><i></i><i></i>贪<i></i><i></i>厌<i></i><i></i>，<i></i>门<i></i><i></i>，<i></i><i></i>四<i></i>各拿<i></i><i></i>，余<i></i>六<i></i>归<i></i>。”
<i></i>闻言差点<i></i>口气<i></i>喘<i></i><i></i>，<i></i><i></i>明抢<i></i><i></i>直<i></i>，<i></i>何<i></i><i></i>假装合？太温柔<i></i>吧，<i></i>哭死！
“<i></i><i></i><i></i>吧……”
许远望勉强<i></i>笑。
“<i></i><i></i>打算追究许师兄<i></i><i></i>算计<i></i><i></i><i></i>。”
魏<i></i>器笑容温<i></i><i></i><i></i>，“<i></i><i></i><i></i>犯<i></i><i></i>候。”
<i></i>听懂<i></i>魏贼<i></i><i></i>思，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>让<i></i>冰凌丝<i></i>六<i></i>利，先<i></i><i></i><i></i><i></i>笔勾销。
“<i></i><i></i><i></i>兄<i></i><i></i>气<i></i><i></i>？”
许远望顿<i></i><i></i><i></i><i></i>露<i></i><i></i>坚强<i></i>笑容。
“依<i></i>！”
<i></i><i></i><i></i>滴血，<i></i><i></i><i></i><i></i>故<i></i>方，罢<i></i>！<i></i><i></i><i></i>区区冰凌丝，给<i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i>忍则乱<i></i>谋。
“<i></i>敬许师兄<i></i>杯。”
魏<i></i>器见<i></i>真<i></i>答应<i></i><i></i><i></i><i></i>求，反<i></i>眯<i></i><i></i>眼睛。<i></i>认<i></i><i></i><i></i>神奇<i></i>冰丝<i></i><i></i>带<i></i><i></i>利益足<i></i>让许远望<i></i><i></i><i></i>计，<i></i><i></i>……
<i></i><i></i>相信林灼月<i></i><i></i><i></i><i></i>理由“<i></i>身饲虎”，<i></i><i></i>特殊<i></i>。
<i></i><i></i>拿<i></i>冰凌丝<i></i><i></i>藏住更<i></i><i></i>秘密？
“请。”
许远望强笑举杯，二<i></i>共饮，气氛<i></i><i></i>缓<i></i>。
“今<i></i><i></i>与魏师弟冰释<i></i>嫌，<i></i><i></i>甚慰，<i></i><i></i><i></i><i></i>消息<i></i>知<i></i><i></i>否<i></i>听。”
<i></i>默<i></i>颔首。
“<i></i><i></i>直<i></i><i></i>，<i></i><i></i>两仪<i></i><i></i><i></i><i></i>月<i></i>黎安府招收弟<i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>观礼。”
魏<i></i>器<i></i>怔，<i></i>思顿<i></i>活络<i></i><i></i><i></i>。
<i></i>此<i></i>与许远望坐<i></i>饮翠画舫<i></i><i></i>况已经完全脱离<i></i><i></i><i></i>知<i></i>游戏<i></i>节，<i></i>实<i></i>，<i></i>论<i></i><i></i><i></i><i></i>许，<i></i><i></i>该<i></i><i></i><i></i><i></i>间点接触<i></i><i></i><i></i><i></i>主角。
比<i></i>此<i></i><i></i>局<i></i>，姓许<i></i><i></i>疑<i></i>给<i></i>带<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>消息，两仪<i></i>收徒<i></i>原剧<i></i>！<i></i>主角<i></i>叶腾<i></i><i></i><i></i><i></i>神通者残魂<i></i>助力<i></i>强势崛<i></i>，**<i></i><i></i><i></i>世<i></i>兄长叶离，<i></i>功拜入仙门，<i></i>始<i></i>推翻魏党<i></i>主线。
“<i></i><i></i>再<i></i>。”
魏<i></i>器<i></i>置<i></i>否，<i></i><i></i>饮翠画舫<i></i><i></i>另外<i></i>件<i></i><i></i><i></i>做，“<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>请。”
许远望目光<i></i>凝<i></i><i></i><i></i>露<i></i>惭愧<i></i>色。
“魏师弟<i></i>必客气。”
魏二公<i></i>轻声细语<i></i><i></i><i></i>。
“<i></i><i></i><i></i><i></i>画舫<i></i><i></i><i></i>位姑娘。”
许远望顿<i></i>愣住，<i></i><i></i><i></i>笑，抬<i></i>指<i></i><i></i><i></i><i></i>。
“<i></i>啊，真<i></i><i></i>笑，<i></i>知哪位<i></i><i></i>入<i></i><i></i><i></i>眼，<i></i>让鸨母送<i></i>！”
魏<i></i>器<i></i>唇角勾<i></i><i></i>抹玩味<i></i>弧度，吐<i></i><i></i><i></i>名字。
“凌儿。”
许<i></i>使笑容满<i></i><i></i><i></i>包<i></i>揽<i></i>。
“<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>……”
<i></i>忽<i></i>像<i></i>被<i></i>掐住脖<i></i><i></i>般打住话语，笑痕凝固<i></i><i></i>脸<i></i>，目露怒色。
“许师兄<i></i><i></i>什<i></i>难处吗？”
魏<i></i>器故疑惑<i></i><i></i>。
“<i></i>……”
许远望艰难<i></i>挤<i></i>微笑，<i></i>却捏<i></i><i></i><i></i>，拳头硬<i></i>。
“<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>位新<i></i>花魁？<i></i><i></i><i></i><i></i>登台<i></i><i></i>候，纵<i></i><i></i><i></i>见<i></i><i></i><i></i>，<i></i>换<i></i><i></i>吧。”