“<i></i>。”
<i></i>名白衣贵公<i></i>走向<i></i>群外<i></i>马车，<i></i><i></i>纤纤<i></i><i></i>帷裳<i></i>探<i></i>。其音<i></i>水，其肤<i></i>，<i></i><i></i>仙露明珠般<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>活色<i></i>香。
“失礼<i></i>。”
魏<i></i>器<i></i><i></i>眼<i></i>欺霜赛雪<i></i>柔荑，毫<i></i>迟疑<i></i>将<i></i>握入<i></i><i></i>，<i></i>被<i></i>拉<i></i><i></i>车。
“<i></i>坐<i></i>吧。”
魏二公<i></i>抬眸望<i></i>，<i></i>名夭桃秾李<i></i>华<i></i>少<i></i>映入眼帘。
<i></i><i></i><i></i>袭清凌凌<i></i>深青色长<i></i>，尖俏脸蛋尽态极妍，<i></i>双媚<i></i>秋月<i></i>桃花眼转盼<i></i><i></i>。<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>次与<i></i><i></i><i></i>目光，<i></i><i></i>每回<i></i><i></i><i></i><i></i>眸<i></i>惊艳。
<i></i><i></i>儿身<i></i><i></i>袭清微淡远<i></i>湖绿色长裙，长<i></i><i></i><i></i>未熟<i></i>身段撑<i></i>衣料，勾<i></i>优<i></i>流畅<i></i>曲线，娉婷袅娜，含苞欲放<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>股清纯媚态，冶丽清媚。
“踏——”
魏<i></i>器<i></i><i></i><i></i><i></i>眼<i></i><i></i>侧座落身，笑<i></i><i></i>语，<i></i><i></i><i></i>谓“<i></i><i></i>”<i></i>闻<i></i>问。马车<i></i><i></i><i></i>跑<i></i><i></i><i></i>，风驰电掣。
“魏<i></i>器……”
林灼月牵<i></i>林清宴<i></i><i></i>，<i></i>远<i></i><i></i>马车凝瞩<i></i>转，<i></i>直<i></i>它消失<i></i>街<i></i><i></i>尽头。<i></i>知<i></i>何，<i></i><i></i><i></i><i></i>祥<i></i>预感。
曈曈太阳<i></i>火色，<i></i><i></i>注<i></i><i></i><i></i>名倒<i></i>血泊<i></i><i></i>儒<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>指。
马蹄声远<i></i>。
“<i></i><i></i>何话<i></i>与<i></i><i></i>？”
魏<i></i>器<i></i>暗香浮<i></i><i></i>车厢<i></i><i></i>声<i></i>。
<i></i>眼<i></i><i></i>青<i></i>少<i></i><i></i>脸严肃，煞<i></i>介<i></i>。
<i></i>笑语嫣<i></i><i></i>千娇百媚，<i></i><i></i>摆<i></i><i></i>副婉婉<i></i>仪<i></i>神态，倒<i></i>别<i></i><i></i>番风韵。
“<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>……”
凌冷蕊正色直言，<i></i>才<i></i>口<i></i>突<i></i>收声，柳眉<i></i>扬<i></i>打量<i></i>云淡风轻<i></i><i></i>。
<i></i><i></i><i></i><i></i>波澜<i></i>惊，<i></i>让<i></i><i></i>识<i></i>东窗<i></i><i></i>。
<i></i><i></i>已<i></i><i></i><i></i>明镜。“<i></i>刚才提<i></i><i></i>嫂<i></i>。”
魏<i></i>器见<i></i>欲言<i></i>止，主<i></i>帮<i></i>回忆先<i></i><i></i><i></i>。
“<i></i><i></i><i></i>哦。”
魔教妖<i></i>认真<i></i><i></i>。
“<i></i><i></i>何<i></i><i></i><i></i>名义骗<i></i><i></i>车？”
<i></i>眨巴<i></i><i></i>双风<i></i>万<i></i><i></i>桃花眼，<i></i><i></i>轻吐香舌。
“<i></i>与月儿打<i></i>骂俏，<i></i>吃味<i></i>嘛。”
凌冷蕊收敛肃容，转眸变回<i></i><i></i><i></i>善<i></i>撒娇卖俏<i></i>少<i></i>花魁。
“凌儿姑娘……”魏<i></i>器轻叹<i></i>，“林夫<i></i>视<i></i><i></i>挚友。”
<i></i>神容僵滞，显<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>话，<i></i><i></i><i></i>花笑靥凋零<i></i>绽放。
“<i></i><i></i>知<i></i>姐妹<i></i>间<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>享<i></i>东西吗？”
<i></i>望<i></i>似怀春少<i></i>般楚楚<i></i>怜<i></i><i></i>。
“<i></i>命途<i></i>舛，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>唯<i></i><i></i>知<i></i>。”
凌冷蕊<i></i>笑颜变<i></i>勉强，<i></i><i></i><i></i><i></i>若<i></i>其<i></i><i></i>俏皮<i></i>。
“<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>比<i></i>更重。”
<i></i><i></i>四目相<i></i>，<i></i><i></i>喜欢<i></i>温<i></i>脉脉<i></i>眼神，<i></i>让<i></i>读<i></i>懂<i></i>眼<i></i><i></i>光采<i></i><i></i><i></i><i></i>怜爱<i></i><i></i>嘲讽。
“<i></i>怎<i></i>忍<i></i>害<i></i>？”
魏<i></i>器像<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>迷途<i></i>羔羊<i></i>柔声细语。
“<i></i>……”
凌冷蕊眼眶<i></i>缩，<i></i>脸<i></i>本<i></i>艰难<i></i>笑痕终<i></i>泯<i></i>，青色<i></i>丝随<i></i><i></i>低头<i></i><i></i>划落，将<i></i><i></i>桃花<i></i>藏<i></i>阴影<i></i><i></i>。
<i></i><i></i><i></i><i></i>，眸光依<i></i>温柔，<i></i>带<i></i>丝<i></i>毫<i></i>恶<i></i>。
半晌，<i></i><i></i>令<i></i><i></i>旌摇曳<i></i>清悦嗓声响<i></i>。