<i></i>知何<i></i>，李<i></i>碗已经走<i></i>屋头，<i></i><i></i>徐牧，<i></i>脸<i></i>咬牙切齿。
徐牧敢笃定，<i></i>凡<i></i>几<i></i>打<i></i>，李<i></i>碗<i></i><i></i>喊打喊杀<i></i>冲<i></i><i></i>。
揉<i></i>揉脑袋，<i></i>匆匆<i></i><i></i>身，往酒坊方向走<i></i>。
君<i></i>避祸，<i></i><i></i>厚非。
……
蒸馏<i></i><i></i>私酒，<i></i>法送<i></i>望州，此刻，已经攒<i></i>两三百坛，堆满<i></i>整<i></i>酒坊。
“东<i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i>再酿？”<i></i><i></i>村妇见<i></i>徐牧走<i></i>，急忙<i></i>声<i></i>口。
“<i></i><i></i><i></i>少粮食？”
“米粮三百<i></i>斤，杂粮八百<i></i>斤。”
“先<i></i>酿<i></i>。”徐牧叹<i></i>气，世<i></i>突<i></i>崩坏，<i></i><i></i>私酒<i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i>停<i></i>周转。
左右两三百坛，<i></i>完全足够<i></i><i></i>批送货<i></i>私酒。
倒<i></i><i></i>留<i></i>粮食，<i></i>备<i></i><i></i><i></i>需。
“先<i></i>粮食<i></i>干草压<i></i>，再需<i></i>酿<i></i>话，本东<i></i><i></i>告诉诸位。”
真<i></i><i></i><i></i><i></i>，庄<i></i><i></i><i></i><i></i>路，<i></i><i></i>粮食，便<i></i>重<i></i><i></i>重。
“陈盛，<i></i>马场<i></i>边怎<i></i><i></i>？”
“东<i></i>放<i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>，每<i></i><i></i><i></i>牵回<i></i>两匹马，<i></i><i></i><i></i>，整<i></i><i></i>马场<i></i>，已经<i></i>差<i></i><i></i>二十余匹<i></i>。”周洛<i></i>旁，脸色兴奋<i></i><i></i>口。
按<i></i>周洛<i></i><i></i>法，<i></i>马场<i></i><i></i>马，<i></i>仅<i></i><i></i><i></i>驮货<i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i>冲锋杀敌。
“东<i></i>，外头<i></i><i></i>叩门！”
徐牧惊<i></i>惊，急步走<i></i>箭楼，俯视<i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i>庄门<i></i>外，约<i></i>十几<i></i><i></i>影，半跪<i></i>泥<i></i><i></i>，哭哭啼啼。
“牧哥儿，莫<i></i><i></i>苦民？”
若真<i></i>苦民，募入庄<i></i><i></i><i></i><i></i>妨，粮食<i></i><i></i><i></i>，再者，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>庄民，帮<i></i>护庄。
<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>，徐牧敢打赌，并非<i></i>什<i></i>良善苦民，<i></i><i></i><i></i>帮妄图抢庄<i></i>乱民。