姜采薇急步走近，沉默<i></i>扶<i></i>夏霜，往庄<i></i>方向走回。
锵。
徐牧冷<i></i>抽剑。
楼台<i></i>，诸葛范<i></i>老刀两<i></i>，<i></i>眼色凝沉，<i></i>向外头<i></i>雪<i></i>。
“老刀，算<i></i>算祭旗。”
“算。”老刀言简<i></i>赅。
“约莫<i></i><i></i>告诉很<i></i><i></i>，<i></i>徐牧，<i></i>再<i></i>任<i></i><i></i>揉捏<i></i>软柿<i></i>。”
“<i></i><i></i>官军<i></i>何。”
“敢近<i></i>，<i></i>估计<i></i><i></i>杀。”诸葛范拾<i></i>酒碗，浮<i></i><i></i>白。
“<i></i><i></i>猛虎<i></i>。”老刀跟<i></i>饮<i></i><i></i>碗。
“<i></i>，<i></i><i></i>直<i></i><i></i>。”
……
<i></i><i></i>五百<i></i>骑<i></i>官军，徐牧表<i></i><i></i>任何变化。<i></i><i></i><i></i><i></i>方，许<i></i>庄<i></i><i></i>抬头<i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>东<i></i>，<i></i><i></i>何走<i></i><i></i>步。
“徐牧，哈哈，<i></i>吓谁呢！<i></i>敢杀<i></i>，<i></i><i></i><i></i>，<i></i>堂堂七品澄城府尉，<i></i>杀<i></i>便<i></i>杀官！”
喀嚓。
<i></i><i></i>任何剑招，长剑直刺<i></i><i></i>，捅穿<i></i>尤文才<i></i>腹部，<i></i>串鲜血迸溅<i></i><i></i>，落<i></i>雪<i></i><i></i>，凝<i></i><i></i>血色珠<i></i>。
骑马<i></i>两<i></i>富贵将军，登<i></i>满脸惊恐，敢<i></i><i></i>口<i></i>喊。
“尔等<i></i><i></i>闭嘴。”徐牧抬<i></i>头，<i></i>容冷<i></i>雪霜。
三百骑<i></i>青龙营，呼啸<i></i>踏碎风雪，密密麻麻<i></i>围<i></i>五百骑官军<i></i><i></i>。