“常少爷，<i></i>真吉利。”
<i></i><i></i>，常四郎<i></i>让<i></i>带<i></i>属<i></i><i></i>三万<i></i>，<i></i>边关杀<i></i>波，<i></i>见其风骨<i></i>。
“<i></i><i></i><i></i>傻，<i></i>信<i></i><i></i>办法<i></i>。边关<i></i>乱，<i></i>才<i></i>安安稳稳<i></i>造反。”
“<i></i>此，<i></i><i></i><i></i>马<i></i><i></i><i></i><i></i>。”
“<i></i>东<i></i><i></i>，<i></i>常四郎<i></i><i></i><i></i>本<i></i>，<i></i><i></i>撒豆<i></i>兵。”
徐牧顿<i></i>顿，<i></i><i></i>再相问。
“<i></i>吧。常威<i></i>边，应<i></i>准备<i></i><i></i>粮草辎重，<i></i>员<i></i><i></i>民夫。”
徐牧<i></i><i></i><i></i>揖，冷静转<i></i>身。
“哪<i></i><i></i><i></i>做<i></i>皇帝，<i></i>东<i></i><i></i><i></i><i></i>，便<i></i><i></i><i></i>言，老<i></i><i></i>让<i></i><i></i><i></i>百姓<i></i><i></i>吃<i></i>饱饭，<i></i><i></i>异族，<i></i><i></i>叛乱——”
声音吹散<i></i>风<i></i>。
马蹄儿<i></i>踏踏声，掠<i></i>冒头<i></i>春草，<i></i><i></i><i></i>，便掠奔<i></i><i></i>几<i></i><i></i>外。
……
老关<i></i><i></i>。
浩浩荡荡<i></i><i></i><i></i>片，<i></i><i></i>待命<i></i>北伐军。
常威披<i></i>铁甲，系<i></i>披风，难<i></i>英姿勃<i></i><i></i><i></i>回。
实则徐牧<i></i>明白，常威跟<i></i>，并非<i></i>做<i></i>并肩<i></i>将军，<i></i><i></i>路，三万<i></i>渝州营，<i></i>肯定<i></i>听<i></i><i></i>话。
<i></i><i></i>常威<i></i>，<i></i>三万<i></i><i></i><i></i><i></i>常四郎<i></i>兵，<i></i><i></i><i></i><i></i>战<i></i>拉拢。
别<i></i>常<i></i>爷吊儿郎<i></i><i></i>，<i></i>思却缜密<i></i>比。
内城<i></i>带，<i></i><i></i><i></i>外<i></i>话，迟早<i></i><i></i>常四郎<i></i>。<i></i><i></i><i></i>姓侯掰<i></i>腕，袁安<i></i><i></i>朝廷挡<i></i>住。
<i></i><i></i>惜<i></i><i></i>紧急，<i></i>法<i></i><i></i>伏杀陈长庆<i></i>。