……
“徐郎<i></i><i></i><i></i>城。”李<i></i>碗鼓<i></i>脸，稍待<i></i><i></i>，便<i></i>红<i></i><i></i><i></i>，凑<i></i>头，颤<i></i>声音<i></i>口，“徐郎……<i></i><i></i>二<i></i>，月<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>。”
徐牧怔<i></i>怔，“李<i></i>碗，<i></i><i></i>歹<i></i><i></i><i></i><i></i>闺秀。”
“十<i></i>娃儿，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>！若<i></i><i></i>，<i></i>让喜娘<i></i>准备枸杞鲢鱼汤。”
“甚<i></i>……”
徐牧揉<i></i>额头，<i></i><i></i>歹<i></i>才<i></i>李<i></i>碗劝走。
反<i></i><i></i>站<i></i><i></i>边<i></i>姜采薇，沉默<i></i><i></i>言<i></i><i></i>，<i></i>知准备干粮净水，连金疮药<i></i>备<i></i>几瓷瓶。
“<i></i>很快便回。”
姜采薇仰<i></i>脸庞，露<i></i>笑容点头。<i></i><i></i>等马蹄声刚<i></i>，便<i></i>立即垂<i></i>头，红<i></i>眼睛。
“东<i></i>，夫<i></i>似<i></i><i></i>哭。”奔<i></i><i></i>，陈<i></i>桥插<i></i><i></i>句。
“陈兄，<i></i>并<i></i>懂爱<i></i>。”并头<i></i>卫丰，笑<i></i>抢声。
“<i></i>懂？”
“<i></i>果<i></i><i></i>话，庄<i></i><i></i>八婶<i></i><i></i>红翠，<i></i>月便与<i></i>结亲<i></i>。”卫丰傲<i></i>回头。
“<i></i>二<i></i>定<i></i>已久，终归<i></i><i></i><i></i><i></i>终<i></i>眷属。”
陈<i></i>桥咬<i></i>牙，懒<i></i>再听，扬<i></i><i></i>缰绳，抽<i></i>胯<i></i>马儿<i></i>断<i></i><i></i>惨叫。
徐牧满脸<i></i>语。<i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>段<i></i>间，庄<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>少<i></i>玩<i></i><i></i><i></i>。
“长弓，<i></i>带几骑<i></i>先<i></i>打探。”
由<i></i>周遵<i></i><i></i>采赭石，探哨<i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i>落<i></i>弓狗身<i></i>。
“长弓，<i></i>腰儿越挺越直<i></i>。”
弓狗顿<i></i>顿，脸色涨红，<i></i><i></i>什<i></i>讨喜<i></i>话，却<i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i>徐牧，重重抱<i></i><i></i>拳。