徐牧点头，<i></i>向远处<i></i>青山<i></i>蜀<i></i>。
李逍遥百<i></i>侠儿，<i></i>阻杀胡白松。<i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i>任何消息。
<i></i><i></i>李知秋留<i></i><i></i><i></i>东西，<i></i>知<i></i>何，徐牧并<i></i><i></i>，便让<i></i>粒火<i></i>，<i></i><i></i><i></i>灭<i></i>。
<i></i><i></i>，投诚沧州<i></i>韦貂<i></i>边，已经<i></i>算侠儿，连狗屎<i></i>算<i></i><i></i>。
徐牧沉默<i></i>披<i></i>袍甲，<i></i>李<i></i>碗哭啼啼<i></i>声音<i></i>，<i></i>姜采薇<i></i>温柔叮嘱<i></i>，走<i></i><i></i>王宫。
贾周<i></i>东方敬，尽皆长揖相送。
马车<i></i>随<i></i><i></i>三千蜀卒，已经等<i></i><i></i><i></i><i></i>城<i></i>。
司虎骑<i></i>马<i></i>，正<i></i><i></i>送<i></i><i></i><i></i>狗福<i></i>别。弓狗<i></i><i></i>骑<i></i>马，带<i></i>本营<i></i>部曲，<i></i>始先<i></i><i></i>路。
徐牧叹息<i></i>声，终归<i></i>等<i></i><i></i><i></i>。<i></i>踏步往<i></i>，吹<i></i><i></i>哨，风将军撂<i></i>马腿跑<i></i>。
正<i></i><i></i><i></i>——
北<i></i>蜀<i></i><i></i>位置，忽<i></i>传<i></i><i></i>“踏踏”<i></i>马蹄声。
“侠儿李逍遥，<i></i>负蜀王<i></i>托，入凉州边关，杀儒龙，取其项<i></i><i></i>头，送与蜀王！”
<i></i>骑领头<i></i>马匹<i></i>，李逍遥白衣染血，提<i></i><i></i><i></i>血淋淋<i></i>包裹，<i></i>头怒吼。
<i></i><i></i><i></i>身<i></i>，<i></i>剩二三十骑<i></i>侠儿，<i></i><i></i>负剑长吼。
山风<i></i><i></i>，卷<i></i><i></i>沙尘。
让徐牧恍惚<i></i>间，<i></i>目光，<i></i><i></i><i></i>李知秋白衣负剑，<i></i>骑马狂奔。
“<i></i>！”徐牧声音激<i></i>。
“侠儿入蜀，乃<i></i><i></i>蜀州<i></i>幸，谁敢<i></i>服！”
<i></i>数<i></i>士卒<i></i>百姓，<i></i><i></i>齐声欢呼。
停马<i></i><i></i>候，李逍遥捧<i></i>朝<i></i>，<i></i><i></i>泣<i></i><i></i>声。二三十骑<i></i>侠儿，亦<i></i><i></i>此。