“<i></i>听司马军师<i></i>。”
<i></i>等聚<i></i><i></i>窦<i></i>余孽，往北<i></i>城门奔<i></i>，司马修<i></i>目光，才变<i></i>凝重<i></i><i></i>。
“韦秋，<i></i>清<i></i><i></i>。”
“老师，<i></i>清<i></i>。胡<i></i>主带<i></i><i></i>，攻<i></i>北门<i></i><i></i>，或许<i></i><i></i><i></i>，吸引各路蜀军<i></i>注<i></i>。<i></i>此<i></i><i></i>，<i></i>等便<i></i>机<i></i>，暂<i></i>离<i></i><i></i><i></i>。”
“<i></i>白教<i></i>。”
司马修<i></i><i></i><i></i>甘<i></i>再度抬头，<i></i><i></i><i></i>眼王宫<i></i>方向。直至<i></i><i></i>，<i></i>才<i></i><i></i>，似乎<i></i><i></i><i></i>毒鹗<i></i>计。<i></i><i></i>法<i></i>，留给<i></i><i></i><i></i>间，已经<i></i><i></i><i></i>。
“<i></i>老师，<i></i><i></i>等<i></i>奔哪座城门。”
“东城门。”
韦秋脸色吃惊，“<i></i><i></i>东城门，继续往<i></i><i></i><i></i>蜀<i></i>腹<i></i>，若蜀<i></i><i></i>骑营追击，<i></i>等怕逃<i></i>脱。”
司马修沉默<i></i><i></i>，“蜀<i></i><i></i>宜骑<i></i>。再者，<i></i><i></i><i></i><i></i>计。”
……
正北城门，窦<i></i><i></i>三千<i></i>余孽，<i></i><i></i><i></i>司马修<i></i><i></i>掠阵，难<i></i>爆<i></i><i></i><i></i>股士气，纷纷拿<i></i>武器，往城门冲杀<i></i><i></i>。
胡姓<i></i>主叫胡邕，蜀<i></i>窦<i></i><i></i>三代元老。<i></i>徐牧入主蜀州，避免被清算，<i></i>早早做<i></i><i></i>副慷慨<i></i>模<i></i>，将胡<i></i><i></i>产，尽数捐<i></i><i></i><i></i>。
<i></i><i></i>留<i></i><i></i><i></i>，<i></i>暗<i></i><i></i>断<i></i><i></i>办法，<i></i>恢复主<i></i><i></i>荣光。
“鸠占鹊巢<i></i>布衣贼！”
“窦<i></i>军攻打城门，司马军师<i></i><i></i>，<i></i>将配合冲杀！”