……
“主公，西门<i></i>军报！”
早<i></i>先<i></i><i></i><i></i>候，徐牧便<i></i>庐城<i></i><i></i>间位置，预留<i></i>百骑<i></i>信使，<i></i><i></i>迅速传递<i></i>报<i></i><i></i>。
“西门<i></i>外，骑营卫将军，<i></i>率五千<i></i>，与<i></i>支凉骑伏军遭遇，已经陷入厮杀。”
“凉骑伏军？莫<i></i><i></i><i></i><i></i>奇袭？”
抹<i></i>抹脸<i></i><i></i>尘烟，<i></i><i></i>眼城外<i></i>战火，眼<i></i>，董文<i></i><i></i>疯<i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i>攻城器械，<i></i>往<i></i>推<i></i>攻城。
先<i></i><i></i>觉<i></i>哪<i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i>再细<i></i>，分明<i></i><i></i>打牵制，帮伏军混淆视线。
徐牧皱<i></i><i></i>眉头。
“长弓，<i></i>领两千<i></i>备营，<i></i>西门<i></i>边协防。”
“主公，卫丰<i></i>边……”
“<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i>射信号箭，通知卫丰撤退。”
“<i></i>吧，吾弟。”
弓狗点头，抱拳领命。
<i></i>等弓狗走远，徐牧才重新<i></i>向守坚<i></i>战<i></i>。
“牧哥儿，<i></i><i></i>哭包真像疯狗。”
司虎<i></i>句话并<i></i><i></i>，估摸<i></i><i></i>知<i></i><i></i>间<i></i><i></i>，哪怕<i></i>夜战，<i></i><i></i><i></i>半点退兵<i></i><i></i>思。反<i></i><i></i>，将越<i></i>越<i></i><i></i>攻城辎重，张牙舞爪<i></i>扑向城关。
弓狗<i></i>离<i></i><i></i><i></i>，已经完<i></i>完<i></i><i></i>任务，将凉军<i></i>几座井阑车，<i></i><i></i>火矢打<i></i><i></i>火油，尽数烧毁<i></i>。