董文恼怒钻<i></i><i></i>马车。
打<i></i><i></i>庐城<i></i><i></i>罢<i></i>，<i></i>回凉州<i></i>路<i></i>，<i></i>遇<i></i>伏击<i></i><i></i><i></i><i></i>。
“<i></i>军<i></i>哨探呢？莫非<i></i>瞎<i></i><i></i><i></i>？”
“主公，<i></i>军<i></i>哨探，<i></i>被伏杀<i></i>！”
董文<i></i><i></i>骂娘。赶路<i></i>紧，<i></i><i></i><i></i>回凉州<i></i>路，<i></i><i></i>再<i></i>变。却哪<i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i>般<i></i>胆，<i></i>顾<i></i>雪将至，硬<i></i><i></i><i></i>堵截<i></i><i></i><i></i>轮。
<i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i>蜀<i></i><i></i>。
“布衣贼<i></i><i></i><i></i>头——”
董文顿住声音，忽<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>，脸庞<i></i>始<i></i><i></i><i></i>惊怕。
“贾文龙，恭候凉王<i></i><i></i>。”
“蜀州军师贾文龙，恭候凉王<i></i><i></i>——”
四<i></i>八方，此<i></i>彼伏<i></i>声音，穿透<i></i>寒雾，直直刺痛<i></i>董文<i></i>耳朵。<i></i>惊<i></i>跳<i></i>马车，迅速抓<i></i><i></i>镀金枪，谨慎<i></i><i></i>向周围。
<i></i><i></i><i></i><i></i>，蜀<i></i>择选伏击<i></i>点，极<i></i>歹毒，选<i></i><i></i><i></i><i></i>凹<i></i><i></i><i></i>。滚<i></i><i></i><i></i>石头，堵死<i></i><i></i><i></i><i></i>路。
先<i></i>驾马嘶叫，便<i></i>被滚石砸<i></i><i></i>车轱辘。
“射箭！”
<i></i>等董文回神，漫<i></i><i></i>飞矢，带<i></i>冷冽<i></i>寒<i></i>，扑入凉州军阵<i></i><i></i>。
“听<i></i>军令，各<i></i>凉州骑营，迅速<i></i>兵，冲<i></i>蜀<i></i><i></i>伏击，保护<i></i>军<i></i><i></i>。”很快，董文立即<i></i>令。
“主公，<i></i><i></i><i></i><i></i>蜀骑杀<i></i>！民夫速度<i></i>及，被毁<i></i>许<i></i>粮车！”