“军师，眼<i></i><i></i>怎做？”<i></i>河北<i></i>线<i></i><i></i>军帐，<i></i>员披<i></i>金甲<i></i><i></i>轻<i></i>，身材五短，<i></i>话<i></i>声音<i></i>，<i></i><i></i>急促。
<i></i>叫公孙器，<i></i>十<i></i>八乡<i></i><i></i>名<i></i>孝<i></i>。
<i></i>公孙器<i></i><i></i><i></i>太叔望，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>主<i></i>，表<i></i>平静至极。
“渝州王<i></i>愧<i></i>枭雄<i></i>名，再者<i></i>身边<i></i>九指<i></i>遗，确<i></i>算<i></i><i></i>谋。叠石关<i></i>布局，已经<i></i>牢<i></i><i></i>破<i></i>。除非<i></i>，主公愿<i></i><i></i>计战损，让士卒<i></i><i></i><i></i>死<i></i>休<i></i>强攻。”
“<i></i><i></i>何使<i></i>，<i></i><i></i><i></i>兵力，本<i></i><i></i><i></i><i></i>。军师<i></i>知，<i></i><i></i><i></i>靠<i></i><i></i><i></i>军队，<i></i>争<i></i><i></i>呢。”公孙器急忙摆<i></i>。
太叔望抬头笑<i></i>笑，“主公确<i></i>仁主，比<i></i>东陵左仁，<i></i><i></i>逞<i></i>让<i></i>。既<i></i><i></i>此，<i></i><i></i>再<i></i><i></i>计。”
“军师请讲。”
“暗度边关。”
“暗度……边关？”
太叔望点头，声音变<i></i>充满诱惑力。
“敢问主公，<i></i>否<i></i><i></i>争霸<i></i>举？”
“<i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i>主，<i></i>并非<i></i>姓常，<i></i>何<i></i>公孙氏<i></i><i></i>机<i></i>？”
“<i></i><i></i><i></i><i></i>。”太叔望捧<i></i>长揖，“既<i></i>主公幕僚，<i></i><i></i>便<i></i>此<i></i>策，助主公夺<i></i>内城。”
“夺、夺<i></i>内城？”
“正<i></i>。”太叔望声音冷静<i></i>比，“主公莫忘，渝州王<i></i><i></i>军，<i></i>半调<i></i><i></i>河北。再加<i></i><i></i>近，河州<i></i>边<i></i>战<i></i>，<i></i>连连调<i></i><i></i><i></i>少兵力。听<i></i>许<i></i>征募<i></i>新军，<i></i><i></i>跟<i></i>调<i></i>河州。”