常四郎打<i></i><i></i>酒嗝，<i></i><i></i>愤愤<i></i>平<i></i><i></i><i></i>。
徐牧<i></i><i></i>阻止。
<i></i>初<i></i>侯爷身死，<i></i><i></i><i></i>间，若<i></i><i></i>难<i></i><i></i><i></i>，便<i></i><i></i><i></i><i></i>常四郎。
“做<i></i><i></i>辈<i></i><i></i>劳碌命，连<i></i>嗣<i></i><i></i>敢留，<i></i>头<i></i>，依<i></i><i></i>救<i></i><i></i><i></i>烂王朝。<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>黄泉，<i></i>东<i></i><i></i>信<i></i>信，<i></i>定<i></i>指<i></i>鼻<i></i>，臭骂<i></i><i></i>顿。”
“常少爷，侯爷<i></i>风骨，千古<i></i>二。”
“<i></i><i></i><i></i>知<i></i>……唉。”
<i></i>声浓浓<i></i>叹息，<i></i>徐牧<i></i><i></i>响<i></i>。
“孙勋，<i></i>取酒。”
徐牧回头，唤<i></i><i></i>句。
<i></i><i></i>等孙勋<i></i>酒取<i></i><i></i>，常四郎已经醉倒<i></i>案台<i></i>。
常威努<i></i>努嘴，“明明<i></i>长阳<i></i><i></i>候，少爷喝酒<i></i><i></i>度量，怕喝醉<i></i><i></i><i></i>刺杀。<i></i><i></i><i></i><i></i>东<i></i><i></i><i></i>，便<i></i>管<i></i>顾<i></i>。”
“<i></i>相信<i></i>。”
徐牧沉默吐<i></i><i></i>句，解<i></i><i></i>身<i></i><i></i><i></i>氅，盖<i></i>常四郎<i></i>身<i></i>。
未<i></i><i></i><i></i><i></i>，谁<i></i><i></i><i></i>清楚。<i></i><i></i>管<i></i>何，<i></i>份老友<i></i>谊，徐牧<i></i><i></i>舍<i></i>。
……
翌<i></i>，清晨。
宿醉<i></i><i></i>常四郎，扯<i></i>袍带儿，打<i></i>哈欠走<i></i><i></i><i></i>。
“喂，<i></i>给爷打盆热水。”
<i></i>王宫门<i></i><i></i>孙勋，撇<i></i>撇嘴，<i></i><i></i><i></i><i></i>徐牧，急忙屁颠颠往外走<i></i>。