约莫<i></i>十<i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i>城外，约莫六千余<i></i><i></i>蜀卒，早已经严阵<i></i>待。
披<i></i>战甲<i></i>徐牧，此<i></i><i></i>脸<i></i>，满<i></i><i></i>舍<i></i><i></i>。<i></i>回<i></i>头，<i></i><i></i><i></i>城门<i></i>处，<i></i><i></i>两<i></i>妻<i></i>，<i></i>及贾周，甚至<i></i>躲<i></i><i></i><i></i>，哭<i></i>眼睛通红<i></i><i></i>徐桥。
“启程。”
徐牧转<i></i>头，声音冷静。
很<i></i>次，<i></i><i></i>像今<i></i><i></i><i></i>，带<i></i><i></i>军<i></i>蜀，试<i></i><i></i>乱世<i></i>，杀<i></i><i></i><i></i>清明太平<i></i>新朝。
“主公<i></i><i></i>，<i></i>军启程——”
<i></i><i></i>帐<i></i>校尉<i></i><i></i>狗福，脸庞<i></i>满<i></i>稳重<i></i>色，骑<i></i>马，沿<i></i>整支长伍，往<i></i>迅速奔<i></i>。
“恭送吾王<i></i>蜀！”
城外<i></i><i></i>群<i></i>，<i></i><i></i>拄杖老翁，捧<i></i><i></i>跪，声音洪亮<i></i>比。<i></i>绪<i></i><i></i><i></i>传染，<i></i><i></i><i></i>，整<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>空，<i></i>响<i></i><i></i>激荡<i></i>声音。
“恭送吾王<i></i>蜀——”
……
“回信<i></i>。”
袁松捧<i></i>信笺，整<i></i><i></i>喜<i></i><i></i>禁。
“蜀王徐牧，已经答应<i></i>驰援。”
袁松老态龙钟<i></i>脸<i></i>，终归<i></i>放松<i></i>吐<i></i><i></i>口气。<i></i><i></i>，<i></i>管<i></i>立<i></i>，变<i></i>州王，<i></i>或者<i></i>争霸南方。<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i>西蜀<i></i>利益，<i></i><i></i>太<i></i><i></i>冲突。<i></i><i></i>亏<i></i>此，西蜀<i></i>边，并未将<i></i><i></i><i></i>首<i></i><i></i>敌<i></i>。
反<i></i><i></i>左师仁<i></i>边，<i></i>朝<i></i>势，咄咄逼<i></i>。
“蜀王<i></i><i></i>恪州<i></i>线，需<i></i>迂回<i></i>少<i></i>路程。莫急，再等等。”
。