<i></i><i></i><i></i>掏<i></i><i></i>帕，慢慢抹<i></i><i></i><i></i>主公脸<i></i><i></i>血迹。<i></i><i></i>次，<i></i><i></i><i></i>除<i></i>银<i></i><i></i>花娘外，<i></i>乱世<i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>义。
“四郎，<i></i><i></i>像张<i></i>李<i></i><i></i>孩<i></i>，<i></i><i></i>般<i></i>分米给村<i></i>，救<i></i><i></i>千万万<i></i><i></i>。”
“老师，<i></i><i></i><i></i>何救？”
“换<i></i><i></i>方法<i></i>救，<i></i>教<i></i>。”
……
“<i></i><i></i><i></i>血谏霸王……”
老仲德望<i></i><i></i>空，嘴<i></i>喃喃半句，整<i></i><i></i>往<i></i>倒<i></i>。
“老师！”
常四郎屈膝跪<i></i>，哭<i></i>悲痛欲绝。
“跪送老师！”
“送军师——”
<i></i>管<i></i>常胜，<i></i><i></i>申屠冠蒋蒙，诸<i></i><i></i>北渝<i></i>将，<i></i><i></i><i></i><i></i>幕僚，<i></i>跟<i></i>齐齐跪<i></i><i></i><i></i>。
常四郎垂<i></i>头，颤<i></i><i></i>，死死抓<i></i><i></i><i></i><i></i>图纸。<i></i><i></i>底<i></i>，已经<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>决绝。
……
<i></i><i></i><i></i>内城<i></i>雪色，回<i></i><i></i><i></i>水路<i></i>，<i></i><i></i>寒风呼呼。
站<i></i>船头，徐牧愁绪万千。
<i></i>昨<i></i><i></i><i></i>候，<i></i>收<i></i><i></i>孙勋<i></i>信。信<i></i><i></i>，<i></i>气刚寒，贾周便<i></i><i></i><i></i>场病。刚<i></i>陈神医<i></i><i></i><i></i>内城。
<i></i><i></i>西蜀<i></i>屹立，贾周<i></i>数<i></i><i></i><i></i>间，已经太操劳<i></i>。
沉默立<i></i><i></i><i></i>，徐牧刚往船舱走。却<i></i>曾<i></i>，才刚刚<i></i>转<i></i>苗通，<i></i><i></i><i></i>走<i></i><i></i><i></i>。
“蜀……主公。”
约莫<i></i><i></i><i></i><i></i>习惯，苗通刚喊完，整<i></i><i></i><i></i>奈<i></i>笑。
“<i></i>需<i></i>礼，身<i></i><i></i>何？”