……
约莫<i></i>两<i></i><i></i><i></i>，常四郎<i></i><i></i>内城边境赶<i></i>，<i></i><i></i>马，弃<i></i>霸王枪，<i></i><i></i>识<i></i><i></i>扯扯腰带，<i></i><i></i><i></i>才<i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i>穿<i></i><i></i>袍甲，<i></i><i></i>收<i></i><i></i>罢。
双方<i></i><i></i>军，<i></i>各<i></i>裨将<i></i>指挥<i></i>，<i></i>始长列两边。
枯指山<i></i>，搭<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>木亭，<i></i>铺<i></i>长毯。
亭<i></i><i></i>央，<i></i><i></i>长桌，桌<i></i><i></i>席。
“常威<i></i><i></i>！”
司虎喊<i></i><i></i>声。
“虎哥儿！”
<i></i><i></i><i></i>常威，<i></i>哭咧咧<i></i><i></i>喊。
<i></i>奈何，双方<i></i><i></i>马，<i></i>派<i></i><i></i><i></i>几条<i></i>汉，将两<i></i>分别拖<i></i>回<i></i>。<i></i>知<i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i>棒打鸳鸯<i></i>。
“蜀王。”
常四郎走入木亭，淡淡<i></i><i></i>口。
<i></i>听<i></i><i></i>两字，徐牧<i></i>底<i></i>声叹息。<i></i>站<i></i><i></i>，<i></i>施<i></i><i></i>礼。
“徐牧见<i></i>渝州王。”
“坐。”
桌<i></i><i></i>，酒壶与茶壶，两<i></i><i></i><i></i><i></i>碰。等<i></i>许久，终归<i></i><i></i><i></i>北渝裨将，急忙帮<i></i>两<i></i>，各<i></i>斟<i></i><i></i>盏茶。
两<i></i><i></i>间，仿佛再<i></i>先<i></i><i></i>快活。
“蜀王<i></i><i></i>思，<i></i>已经明白<i></i>。”
常四郎皱<i></i>眉，“<i></i>战<i></i>约，倒<i></i><i></i><i></i>立。<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>求。”
“渝州王请<i></i>。”
徐牧<i></i>语气平淡。
“献<i></i><i></i>千艘战船，<i></i>北渝，允<i></i>两<i></i><i></i><i></i>战<i></i>约。”
徐牧笑<i></i><i></i>。
<i></i>常老四<i></i>身<i></i>，<i></i><i></i><i></i>随<i></i><i></i>北渝<i></i>将，<i></i><i></i>色<i></i>善<i></i><i></i><i></i>。