等<i></i><i></i><i></i><i></i>，哪怕<i></i>宛城<i></i><i></i>倒，<i></i>终归<i></i><i></i>变<i></i>千疮百孔，守<i></i><i></i>守。<i></i><i></i>候，<i></i><i></i>据城<i></i>战，<i></i>蜀<i></i>联军<i></i>兵力，根本<i></i>送死<i></i>。
“杀啊，杀啊！”
乌帕声音疯狂。<i></i>忽<i></i>间，<i></i><i></i><i></i><i></i>什<i></i>，急急<i></i>缩<i></i><i></i>身<i></i>，重新藏匿<i></i><i></i>。
……
“该死。”
冲杀<i></i>波<i></i>，回城<i></i>楼筑，此<i></i>站<i></i>城头<i></i><i></i>，满脸<i></i><i></i>怒<i></i>。<i></i><i></i><i></i>身<i></i>，蜀<i></i><i></i>裨将，<i></i>及几<i></i><i></i><i></i>君，<i></i><i></i><i></i><i></i>脸色<i></i>沉。
<i></i><i></i>宛城<i></i>远<i></i>处，已经<i></i>烟尘滚滚，敌营<i></i>征，即将朝<i></i><i></i>扑杀<i></i><i></i>。
“蜀王<i></i><i></i><i></i><i></i>。”
楼筑喘<i></i>口气。
“<i></i>王，<i></i><i></i><i></i>及<i></i>！<i></i><i></i>先守住城关。”
“<i></i><i></i><i></i><i></i>见<i></i>，<i></i>宛城尚<i></i>修葺啊。”
楼筑转身闭目，满脸<i></i><i></i>纠结。<i></i><i></i><i></i><i></i>候，<i></i>果<i></i>向<i></i><i></i>敌军投降，念<i></i>世代友<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>，或许——
<i></i>很快，楼筑摇<i></i>摇头，将<i></i><i></i>思绪甩<i></i>。莫名<i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>夜<i></i>攻城战，<i></i>知<i></i>何，哪怕<i></i><i></i><i></i><i></i>况<i></i>，<i></i><i></i><i></i>愿<i></i>相信<i></i>位蜀王。
<i></i>便<i></i><i></i>条岔路，走<i></i>方向<i></i><i></i>，便<i></i>万劫<i></i>复。
“<i></i>宛王……”<i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i>君趁<i></i>机<i></i>，走<i></i><i></i>楼筑<i></i><i></i>。
“<i></i>宛王<i></i>瞧见<i></i>，蜀王<i></i><i></i>赶<i></i>，<i></i>敌军势<i></i>。”
“<i></i><i></i><i></i>什<i></i>。”
楼筑眼睛<i></i>冷。
<i></i><i></i><i></i>君见<i></i>，<i></i>由<i></i><i></i>脸色<i></i>顿，沉默<i></i><i></i>，终归往<i></i>退<i></i>。
“举刀，准备迎战！”
<i></i>终，楼筑咬<i></i>咬牙，<i></i>始勒令守城。