“安营扎寨<i></i>。”
东方敬沉住目光，听<i></i>斥候<i></i>禀报，<i></i>由<i></i>皱<i></i>皱眉。
“军师，<i></i><i></i><i></i>趁夜劫营？”
陈忠犹豫<i></i><i></i>口。
“<i></i>倒<i></i><i></i>。”
东方敬深思<i></i>番，半眯眼睛，“若<i></i>猜，高舟醉翁<i></i><i></i><i></i><i></i>酒。”
“军师，<i></i><i></i><i></i>像声东击西<i></i>计。”
“陈忠，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>。<i></i>先<i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i>般<i></i><i></i>法。”
东方敬沉默<i></i><i></i>，继续<i></i>口，“<i></i>若<i></i>声东击西，<i></i>计谋未免<i></i><i></i>拙劣。高舟再怎<i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i>继任北渝军师<i></i><i></i>。”
东方敬停<i></i>声音，远眺<i></i><i></i>眼定北关<i></i>方向，顿<i></i>顿<i></i>，随即露<i></i><i></i>笑容。
“陈忠，<i></i>调<i></i>五万<i></i>军，奔赴定北关——”
“军师，真<i></i>声东击西吗！<i></i><i></i><i></i><i></i>。”
“听<i></i><i></i>完……调<i></i>五万<i></i>军，离<i></i>东关<i></i>，<i></i>需奔赴北关，便<i></i>东关<i></i>城二十<i></i>外，先藏匿军队，随<i></i>再等候命令。”
“<i></i>军师，定北关<i></i>边怎<i></i>办？柴宗<i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i>三万<i></i>守军。若<i></i>战<i></i>吃紧，十几万北渝军强攻<i></i>话，驰援晚<i></i>，<i></i>怕<i></i><i></i><i></i>及。”
“<i></i><i></i>及。”
东方敬依<i></i>冷静，“若真<i></i>强攻北关，柴宗亦<i></i>坚守很久。<i></i><i></i>候，<i></i><i></i><i></i>军令，直接带兵北<i></i>……<i></i><i></i><i></i>觉<i></i>，或许<i></i>战<i></i>，并非<i></i><i></i>北关，<i></i><i></i><i></i>东关。”
陈忠<i></i><i></i>愕。