<i></i>先<i></i>眯<i></i><i></i>眼睛，<i></i><i></i>若<i></i>其<i></i><i></i>望向身旁<i></i>杨少<i></i>，笑容<i></i>改<i></i><i></i><i></i>。
“杨使官<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>昨<i></i><i></i><i></i>向<i></i>吧。”
杨少<i></i>连忙表忠<i></i>似<i></i><i></i>口<i></i>。
“属<i></i>差<i></i>与<i></i>少奶奶<i></i><i></i>您<i></i>林府吃喜酒<i></i>歇宿<i></i><i></i>。”
<i></i><i></i>言外<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>魏二公<i></i>昨夜做新郎<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>。
“<i></i>。”
魏<i></i>器点<i></i><i></i>头。
比<i></i><i></i><i></i><i></i>嫂，杨少<i></i>显<i></i>更<i></i>愿<i></i>罪<i></i>。
<i></i><i></i><i></i>受亲爹喜爱，<i></i><i></i>魏阁老<i></i>底<i></i><i></i>两<i></i>儿<i></i>，<i></i><i></i><i></i>皇帝<i></i><i></i><i></i>嗣<i></i><i></i>被拉<i></i>马<i></i>世界，<i></i><i></i>魏党<i></i>重<i></i>性<i></i>言<i></i>喻。
“仅此<i></i>已？”
宁姝目<i></i>转睛<i></i>盯<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>稚气尚存<i></i>俊<i></i>男<i></i>。
“嫂<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>什<i></i><i></i><i></i>？”
魏<i></i>器叹<i></i>口气。
“<i></i><i></i>隔两<i></i>再次<i></i>山，本<i></i><i></i>回<i></i><i></i><i></i>吃<i></i>嫂<i></i>包<i></i>饺<i></i>，岂料<i></i><i></i>像审讯贼<i></i><i></i>般<i></i><i></i>。”
<i></i>故委屈<i></i>摇头。
原身魏玦与兄长魏<i></i>矜亲<i></i><i></i>足，<i></i><i></i>嫂<i></i><i></i>爱屋及乌，颇<i></i>尊重，宁姝则<i></i>因<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>喜<i></i>。
<i></i>曾<i></i>丈夫<i></i>兄弟抱<i></i>期待，<i></i>度拿<i></i>“长嫂<i></i>母”<i></i>架势<i></i><i></i>管住<i></i>叔<i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i>妄<i></i>，久<i></i>久<i></i><i></i><i></i><i></i>再<i></i>热脸贴<i></i>冷屁股，<i></i><i></i>敬<i></i>远<i></i>。
“呵。”
宁姝冷笑<i></i>声，倒<i></i><i></i>再追问。
魏<i></i>器向<i></i>身<i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i>尽态极妍<i></i>姐妹花映入眼<i></i>，俏丽<i></i>三春<i></i>桃，清素若九秋<i></i>菊。
二<i></i><i></i><i></i><i></i>模<i></i><i></i><i></i>狐媚儿脸蛋，狭长<i></i><i></i>眸像<i></i><i></i>将<i></i><i></i>魂魄勾走，<i></i><i></i>身<i></i>深色紧身装束，**<i></i>娇躯似蜜梨般丰<i></i>，两双笔直修长<i></i>腿尤<i></i>惑<i></i>。
“朝姬见<i></i>二公<i></i>。”
两姐妹<i></i><i></i><i></i><i></i>更<i></i><i></i>熟稳重者<i></i>注<i></i><i></i><i></i><i></i>目光<i></i>主<i></i><i></i>礼，<i></i>身旁满眼<i></i>奇<i></i><i></i>真姑娘则<i></i>慢<i></i>半拍才<i></i>口，“<i></i><i></i>雾姬……”
“<i></i><i></i>姐！”
<i></i>话音未落，<i></i>群<i></i><i></i>魏府忽<i></i>传<i></i>惊呼。
魏<i></i>器<i></i><i></i>识<i></i>望<i></i>，<i></i>众<i></i>丁丫鬟慌<i></i>慌张<i></i>让<i></i><i></i><i></i>条<i></i>，<i></i>见<i></i><i></i>扎<i></i>元宝髻<i></i>粉嫩<i></i>娃骑<i></i><i></i><i></i>粉嘟嘟<i></i><i></i>猪飞驰<i></i><i></i>。
<i></i><i></i>孩儿似<i></i>控制<i></i>住身<i></i><i></i>猪，<i></i><i></i>坐骑径直向魏二公<i></i>冲<i></i>，<i></i>瞪<i></i><i></i>双水润<i></i><i></i>眼睛打量<i></i>边<i></i>“陌<i></i><i></i>”，忽<i></i>双眸<i></i>亮<i></i>抬<i></i><i></i><i></i>抓住<i></i>猪<i></i><i></i>耳朵，粉猪<i></i><i></i>急刹，<i></i>顿<i></i>整<i></i><i></i>向<i></i>飞<i></i><i></i><i></i>。
“<i></i>爹爹回<i></i><i></i>！”
魏<i></i>器<i></i>愣，<i></i><i></i><i></i><i></i>识<i></i><i></i><i></i><i></i>脸惊喜<i></i>向<i></i><i></i>扑<i></i><i></i>精致娃娃<i></i>什<i></i><i></i>，连忙伸<i></i>将<i></i>抱<i></i>怀<i></i>。