‘魏香雾……’
魏<i></i>器兴致勃勃<i></i>与怀<i></i>粉妆琢<i></i><i></i><i></i>孩儿<i></i>视，<i></i><i></i>姑娘必<i></i><i></i>兄长<i></i>独<i></i>，<i></i><i></i>侄<i></i>。
“爹爹<i></i><i></i><i></i><i></i>走路<i></i>哇，身<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>吗？太<i></i><i></i>！”
魏香雾喜<i></i>欢<i></i><i></i>叫<i></i>。
“<i></i>怎<i></i><i></i>听<i></i><i></i>话。”
<i></i>掐<i></i><i></i><i></i><i></i>丫头<i></i>婴儿肥脸蛋，<i></i><i></i>孩<i></i>怕<i></i>脸盲，<i></i><i></i>兄弟<i></i>容貌<i></i><i></i>四五分相似，怎<i></i><i></i><i></i>认？
“<i></i><i></i><i></i>叔。”
貌<i></i><i></i>嫂<i></i>声<i></i>，<i></i>黛眉浅蹙<i></i>伸<i></i><i></i><i></i><i></i>魏<i></i>器<i></i><i></i>接<i></i><i></i>儿。
“嗯？”
魏香雾疑惑<i></i>望向母亲，接<i></i><i></i>盯<i></i>亲叔<i></i>俊脸<i></i><i></i>片刻，<i></i><i></i><i></i>脸<i></i>信<i></i><i></i>，“<i></i><i></i><i></i><i></i>爹爹！”
众<i></i>：“……”
宁姝唇角<i></i>抽，<i></i><i></i><i></i><i></i>笑吟吟<i></i>魏<i></i>器<i></i><i></i>气<i></i>打<i></i>处<i></i>，<i></i><i></i><i></i>儿幽声<i></i><i></i>。
“<i></i>忘<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>抢<i></i>饺<i></i>吃<i></i>叔叔<i></i>吗？”
魏香雾脸<i></i><i></i>笑容凝固<i></i>，<i></i>呆愣<i></i>注视<i></i>眼<i></i><i></i>男<i></i>，忽<i></i>眼眶<i></i>红，“哇”<i></i><i></i><i></i>哭<i></i><i></i>声，<i></i>舞足蹈<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>怀<i></i>脱身！
魏<i></i>器陷入<i></i>沉思，<i></i>两<i></i><i></i>入京参加侄<i></i><i></i>三周岁宴，<i></i>像<i></i>骗走<i></i><i></i>碗<i></i><i></i>吃食？
<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>怪<i></i>吧？<i></i><i></i>候<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>孩<i></i>啊。
“嫂<i></i>怎<i></i><i></i>孩<i></i>弄哭<i></i>？”
<i></i>倒打<i></i>耙<i></i>责怪<i></i>。
“<i></i>……”
宁姝<i></i><i></i>翻<i></i><i></i>妩媚<i></i>白眼，将哭<i></i>像<i></i>世界末<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>儿抱<i></i><i></i><i></i>。
“<i></i>已<i></i>府<i></i>备宴，<i></i><i></i><i></i>先<i></i>膳<i></i><i></i>沐浴？”
魏<i></i>器<i></i><i></i>“<i></i><i></i>台词少<i></i><i></i>段”，<i></i>话<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>兄长<i></i>妻<i></i><i></i><i></i>口。
“吃饭。”
<i></i>跟<i></i>嫂<i></i>走进碧瓦朱甍<i></i>魏府，迈步<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>忘<i></i><i></i>边<i></i>双胞胎姐妹花露<i></i><i></i><i></i>轻挑<i></i>笑容，<i></i>此回应<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>问候。
朝姬<i></i><i></i><i></i><i></i>味深长<i></i>目光<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>微笑，<i></i><i></i>觉<i></i>握紧<i></i>胞妹雾姬<i></i><i></i>。
两姐妹<i></i><i></i><i></i>走远<i></i>才与杨少<i></i><i></i><i></i>进府。
“杨<i></i>辈。”
朝姬字斟句酌<i></i><i></i>脸<i></i>写满“忠诚”<i></i>杨少<i></i>问<i></i>，“<i></i>等应<i></i><i></i>何侍奉二公<i></i>？”
杨少<i></i>听懂<i></i><i></i><i></i>话。
“<i></i><i></i><i></i>问<i></i><i></i><i></i>否<i></i>听<i></i><i></i><i></i>命令？”
<i></i>目<i></i>斜视<i></i><i></i><i></i>。
“朝姬，<i></i><i></i>雾姬本<i></i>重明卫镇抚司<i></i><i></i>，<i></i>被长公<i></i><i></i>重<i></i>调入防御司，<i></i>今更<i></i><i></i><i></i>魏府<i></i>亲卫，<i></i>应该知<i></i><i></i><i></i><i></i>听谁<i></i>指挥。”
杨少<i></i><i></i>问<i></i>答。
“<i></i><i></i>防御司与镇抚司<i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i>职责<i></i><i></i>护卫魏党<i></i>员，阁老与二位公<i></i><i></i><i></i><i></i>存<i></i><i></i>理由。<i></i><i></i>首先<i></i>听阁老<i></i>话，其次<i></i>长公<i></i>，再次<i></i><i></i>二公<i></i>。<i></i><i></i><i></i>聪明<i></i>……”
朝姬轻抿朱唇，<i></i>再言语，<i></i>转头瞥<i></i><i></i>眼身旁<i></i><i></i><i></i>“<i></i>很<i></i>奇”<i></i>目光盯<i></i>魏<i></i>器<i></i><i></i>真妹妹雾姬，<i></i><i></i>惴惴<i></i>安。
……
“<i></i>果<i></i><i></i>喜欢吃嫂<i></i>包<i></i>饺<i></i>。”
魏府<i></i>餐堂<i></i><i></i>，<i></i><i></i>三口围<i></i>圆桌<i></i>餐，桌<i></i><i></i>珍馐<i></i>馔凤髓龙肝，<i></i><i></i>魏<i></i>器却<i></i><i></i><i></i><i></i>盘饺<i></i><i></i>快朵颐。
“食<i></i>言，寝<i></i>语。”
宁姝冷淡<i></i>。
“<i></i><i></i><i></i>哄孩<i></i>吃饭<i></i><i></i><i></i>话<i></i>吗？”
魏<i></i>器故惊讶<i></i>问<i></i>，貌<i></i><i></i>嫂横<i></i><i></i><i></i>眼，<i></i>理<i></i>。