<i></i>转<i></i><i></i>向身侧<i></i>幼<i></i>侄<i></i>，粉嫩姑娘正全神贯注<i></i>吃<i></i>东西，<i></i><i></i>间<i></i>忘<i></i>旁边<i></i>“坏叔叔”。161<i></i><i></i>
<i></i>丫头虽<i></i><i></i><i></i><i></i>够记<i></i>两<i></i><i></i>被<i></i>抢<i></i>食物<i></i>吃货，<i></i><i></i>吃相却<i></i>像<i></i>淑<i></i>，<i></i>盘饺<i></i>吃<i></i>半<i></i><i></i><i></i>剩<i></i><i></i>半。
“唔……”
魏<i></i>器忽<i></i>拿<i></i>身<i></i><i></i>剩<i></i>两<i></i>饺<i></i><i></i>餐盘。
“<i></i><i></i><i></i>给香雾吃吧。”
<i></i><i></i>侄<i></i>反应<i></i><i></i><i></i>将<i></i><i></i><i></i>饺<i></i>倒进<i></i><i></i>盘<i></i>，<i></i><i></i>孩儿愣<i></i><i></i><i></i><i></i>才抬<i></i>脑袋，<i></i>眨巴<i></i>明亮<i></i><i></i>眼睛<i></i>向身侧<i></i>亲叔，眸<i></i><i></i>敌<i></i>转变<i></i><i></i>亲昵，主打<i></i><i></i>“<i></i>奶便<i></i>娘”。
“<i></i>吃饱<i></i>吗？”
魏香雾口齿清晰<i></i>脆声问<i></i>。
“<i></i>等<i></i>吃<i></i><i></i>再吃。”
魏<i></i>器“慈爱”<i></i>摸<i></i><i></i><i></i>头。
“<i></i><i></i><i></i>饿肚<i></i>吧？”
<i></i><i></i><i></i>脸蛋儿<i></i>显露<i></i><i></i>清澈<i></i>愚蠢，率直<i></i><i></i>。
“<i></i>爹爹<i></i><i></i>，<i></i><i></i>饭吃<i></i><i></i>候，<i></i>定<i></i><i></i><i></i>身边<i></i><i></i><i></i>否<i></i><i></i>挨饿。”
宁姝暗<i></i>点头，眼<i></i>“叔慈侄孝”<i></i><i></i>幕令<i></i><i></i><i></i><i></i>暖，<i></i><i></i><i></i>叔<i></i>接<i></i><i></i><i></i>话直接让<i></i>胸口三级烫伤。
“<i></i>怕<i></i>饿<i></i>吗？<i></i><i></i><i></i><i></i>吃吧，<i></i>吃两<i></i>饺<i></i><i></i>喂<i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i>吃<i></i>，<i></i><i></i><i></i>？”
魏香雾刚才<i></i><i></i>清<i></i>其实<i></i>给<i></i><i></i>倒<i></i>两<i></i>饺<i></i>，<i></i>打量<i></i>身<i></i>满满<i></i><i></i><i></i><i></i>盘饺<i></i>，欣<i></i><i></i><i></i>。
“谢谢叔叔！”
<i></i>将饺<i></i>推<i></i>亲叔<i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i>跳<i></i>椅<i></i>，直接爬<i></i><i></i><i></i>腿<i></i>坐<i></i>。
“给<i></i>～”
魏<i></i>器<i></i>口吃<i></i>怀<i></i><i></i>娇<i></i>姑娘送<i></i>嘴边<i></i>饺<i></i>，接<i></i>像<i></i>撸猫<i></i>般揉<i></i><i></i><i></i>脑袋，<i></i><i></i>享受似<i></i>眯<i></i>眼睛。
宁殊<i></i>言<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>被骗<i></i>晕头转向<i></i><i></i>儿，<i></i>方才<i></i><i></i><i></i><i></i>叔<i></i><i></i>真<i></i>疼爱侄<i></i>。
<i></i><i></i>混帐<i></i>死性<i></i>改。
“<i></i>器。”
<i></i><i></i><i></i>宴即将结束<i></i><i></i>口<i></i>。
“<i></i><i></i>今<i></i><i></i>做<i></i>，万<i></i><i></i>再<i></i><i></i>往<i></i>般荒唐，巡<i></i>监司掌刑律，<i></i>身<i></i>巡察官<i></i>秉公执法，莫<i></i>蝇营狗苟<i></i><i></i>，叫<i></i>兄长失望。”
魏<i></i>器抬头<i></i>向<i></i><i></i><i></i>清<i></i>少妇，笑<i></i><i></i><i></i>。
“嫂<i></i>教训<i></i><i></i>。”
宁殊神容稍霁<i></i>继续<i></i><i></i>。
“<i></i><i></i>哥南<i></i>巡广南府，<i></i><i></i>掌<i></i>，魏府<i></i><i></i><i></i><i></i>务<i></i><i></i>朝姬与雾姬两姐妹<i></i>打理，<i></i><i></i>什<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>直接吩咐<i></i><i></i>。”
魏二公<i></i>点<i></i><i></i>头，忽<i></i>问<i></i>。
“<i></i><i></i>嫁<i></i><i></i>吗？”
宁殊闻言<i></i><i></i>识<i></i>答<i></i>。
“<i></i><i></i>……”
<i></i>回<i></i>神<i></i>气<i></i>俏脸通红。
“<i></i><i></i>欲何<i></i>！”
宁殊<i></i>罢<i></i><i></i>等<i></i>叔<i></i>回话，<i></i>即<i></i>身走<i></i><i></i><i></i>身<i></i>，抱<i></i><i></i>怀<i></i><i></i><i></i>儿转身<i></i>走。
魏<i></i>器<i></i>**重明卫<i></i><i></i><i></i><i></i>拦<i></i>住，眼<i></i>见<i></i>净。
<i></i><i></i><i></i><i></i>救药。
“嫂<i></i>何故<i></i>怒？”
魏<i></i>器<i></i>脸<i></i>辜<i></i><i></i><i></i><i></i>艳<i></i>嫂<i></i>窈窕倩影，香雾将<i></i>脑袋靠<i></i>母亲<i></i>削肩<i></i>，挥<i></i>肉嫩<i></i><i></i><i></i>与<i></i>告别。
<i></i>恶<i></i><i></i>笑<i></i>摆<i></i>回应，<i></i>直<i></i>母<i></i>二<i></i>消失<i></i>视线<i></i><i></i>。
<i></i>脸<i></i><i></i>笑<i></i>逐渐敛<i></i>。