“<i></i><i></i><i></i>东西<i></i><i></i>念<i></i><i></i>。”
魏<i></i>器顿<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>容<i></i>若<i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i>宁姝明亮<i></i><i></i>目，<i></i>怎<i></i><i></i><i></i>“与<i></i><i></i>关”？<i></i><i></i>太失礼<i></i>。<i></i>嫂<i></i><i></i>，<i></i><i></i>给<i></i>，<i></i><i></i>什<i></i>呢？
“<i></i>真<i></i>晓<i></i><i></i>，<i></i>很高兴。”
<i></i><i></i><i></i><i></i>眼神更<i></i>柔<i></i>，<i></i>叔<i></i>送<i></i>什<i></i>东西<i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i>让<i></i>欣慰。
“嫂<i></i>喜欢<i></i><i></i>。”
魏<i></i>器与貌<i></i><i></i>嫂<i></i>府外<i></i>演<i></i><i></i><i></i>“叔嫂<i></i>深”，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>儿<i></i>话，<i></i>忽<i></i>抬<i></i>扶<i></i>白润额头。
“<i></i>倒<i></i>忘<i></i>与<i></i><i></i>正<i></i><i></i>。”
“<i></i>什<i></i><i></i><i></i>吗？”
“<i></i>……”
宁姝轻声细语<i></i><i></i><i></i>。
“<i></i>兄长今早传信<i></i><i></i>见<i></i>。”
魏<i></i>器<i></i>怔，<i></i><i></i>名兄控，<i></i>适<i></i>展<i></i><i></i><i></i>笑颜。
“<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>宫<i></i>。”
<i></i><i></i><i></i>忘<i></i>嫂<i></i>，“<i></i><i></i>走吧。”
<i></i>闻言却<i></i><i></i><i></i>识<i></i>摇头，神<i></i><i></i><i></i>什<i></i>变化。
“<i></i><i></i>找<i></i>呀。”
魏<i></i>器立<i></i>眯<i></i><i></i>双眸，<i></i>本<i></i><i></i>疑，身边<i></i><i></i><i></i>凡<i></i><i></i>任何<i></i>点异<i></i><i></i><i></i>失<i></i><i></i><i></i>信任，或者<i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>真正相信哪<i></i>特定<i></i><i></i>。
“啊？”
宁姝注<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>疑惑，<i></i>才反应<i></i><i></i>失言，<i></i><i></i>改色<i></i><i></i><i></i>。
“<i></i>兄长<i></i><i></i>见<i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>与<i></i>商谈，<i></i><i></i>妇<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>知<i></i><i></i><i></i>。<i></i>快<i></i>吧。”
<i></i>顺势露<i></i>“原<i></i><i></i>此”<i></i>表<i></i>，笑<i></i><i></i><i></i>点头示<i></i>，带<i></i>杨少<i></i>率先进府，朝<i></i><i></i>宫入口<i></i><i></i>，留<i></i>三<i></i><i></i><i></i>分<i></i><i></i>带回<i></i><i></i>东西，<i></i><i></i>知晓盒<i></i><i></i>边<i></i><i></i>冰丝足衣。