“<i></i><i></i><i></i>哥<i></i><i></i>寻<i></i>做甚？”
魏<i></i>器<i></i><i></i>身旁<i></i>杨使官问<i></i>，<i></i><i></i>脸<i></i>勾<i></i>浅笑，喜形<i></i>色。
“长公<i></i>许<i></i><i></i><i></i><i></i>。”
杨少<i></i>字斟句酌<i></i><i></i><i></i>，<i></i>知<i></i>魏二公<i></i>与亲爹像<i></i>仇<i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i>兄弟却<i></i>感<i></i>甚笃，<i></i><i></i>父<i></i>。
“<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>见<i></i><i></i><i></i>呢～”
二<i></i><i></i><i></i>进<i></i>魏府<i></i><i></i>宫，<i></i>儿<i></i>府内绝<i></i><i></i>禁区，除<i></i>魏<i></i><i></i>嫡系血脉<i></i>外，<i></i><i></i><i></i><i></i>重明卫防御使<i></i>够入内。
魏<i></i>器穿<i></i><i></i>条幽深<i></i>长廊，<i></i>见<i></i>方立<i></i>四根水晶柱<i></i>祭坛<i></i><i></i><i></i><i></i>眼<i></i>，给<i></i>古朴神秘<i></i>感。
杨少<i></i>快步<i></i><i></i>，拿<i></i><i></i>枚令掷入坛<i></i>。
“公<i></i><i></i>边请。”
魏<i></i>器走<i></i>水晶坛，坛<i></i><i></i><i></i>两块圆盘随<i></i>令箭升<i></i>，其<i></i><i></i>处将<i></i>托<i></i>空<i></i>。
<i></i><i></i><i></i><i></i>悬盘<i></i>此<i></i>亮<i></i>光芒，<i></i><i></i>身影<i></i>其<i></i>若隐若<i></i>。
光华逐渐凝实。
“<i></i>哥……”
魏<i></i>器望<i></i>盘<i></i>显化<i></i><i></i><i></i>光影，<i></i>名质金相<i></i>长<i></i>男<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>眼<i></i>，其眉清目朗，<i></i><i></i><i></i>色却<i></i>肉眼<i></i>见<i></i>苍白虚弱。<i></i>身<i></i><i></i>袭朴素白衫，坐<i></i><i></i>架平平<i></i>奇<i></i>轮椅<i></i><i></i>，给<i></i>弱<i></i>禁风<i></i>感，唯<i></i>令<i></i>畏怯<i></i><i></i><i></i><i></i>双幽深<i></i>剑眸，<i></i>渊<i></i>海。
<i></i>甫<i></i><i></i>身，眼睛<i></i>盯<i></i><i></i>魏二身<i></i>，<i></i>眨<i></i>眨，<i></i><i></i>嘴角扬<i></i><i></i>抹儒雅微笑。
<i></i><i></i>轻柔<i></i>嗓声响<i></i>。..
“<i></i>长<i></i><i></i>。”
魏<i></i>器<i></i><i></i>兄长魏<i></i>矜。
“<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>见，<i></i><i></i>哪<i></i>什<i></i>变化，身体<i></i><i></i><i></i>吗？”
<i></i>打量<i></i>长兄，胸腔升<i></i>暖<i></i>，<i></i><i></i>仅此<i></i>已。原身魏玦虽<i></i>深爱亲兄，<i></i><i></i>内<i></i>封闭<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>深信<i></i>疑，<i></i>算<i></i>兄弟，<i></i><i></i><i></i>向半信半疑。<i></i><i></i><i></i>间虽<i></i>深<i></i>厚谊，<i></i><i></i>相处<i></i><i></i>并<i></i>热闹。