<i></i><i></i><i></i>候，两辆马车停<i></i><i></i>高阁<i></i><i></i>院，阁<i></i>立<i></i>走<i></i>数名侍<i></i>迎<i></i><i></i><i></i>。
<i></i><i></i><i></i>，<i></i>名身<i></i>华服<i></i>清峻公<i></i>走<i></i><i></i>车，<i></i><i></i>身<i></i>挂<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>打<i></i>哈欠<i></i>粉嫩丫头。
“<i></i><i></i>车<i></i>睡<i></i><i></i>路<i></i><i></i>够吗？”
魏<i></i>器<i></i>带笑<i></i><i></i><i></i><i></i>怀<i></i><i></i><i></i>侄<i></i>儿。
“<i></i><i></i><i></i>哪儿<i></i>呀。”
魏香雾睁<i></i>朦胧睡眼与<i></i><i></i>视。
“<i></i>玩<i></i><i></i>方。”
<i></i>笑<i></i>掐<i></i><i></i><i></i><i></i>姑娘儿<i></i>白润脸蛋。
“真<i></i>吗？”
<i></i>孩泛<i></i>雾气<i></i>双眸惹<i></i>怜爱。
“<i></i>骗<i></i>做甚，<i></i><i></i><i></i>喜欢<i></i><i></i>凌姨<i></i>吗？<i></i><i></i><i></i><i></i>见<i></i><i></i><i></i>哦。”
<i></i>见<i></i><i></i>孩儿<i></i>副<i></i>睡醒<i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i>觉放轻<i></i>嗓声，低头<i></i>额头磨蹭<i></i>白嫩<i></i>脸颊。
“<i></i><i></i>叔叔更<i></i>。”
<i></i>香雾撒娇<i></i><i></i><i></i>脸<i></i>“吧唧”<i></i>口，<i></i>笑容更盛，“<i></i>～”
“<i></i>放<i></i><i></i><i></i>吧。”
<i></i><i></i>清婉悦耳<i></i>嗓声传<i></i>，<i></i>回头<i></i><i></i>，<i></i>名清<i></i>绝艳<i></i><i></i>轻贵妇<i></i>另<i></i>辆马车<i></i>走<i></i>，<i></i>头梳朝云髻，<i></i><i></i>桃瓣，杏眼含春威<i></i>露。<i></i>穿<i></i><i></i>袭与今<i></i><i></i><i></i>色<i></i>般<i></i><i></i>蓝色广袖长裙，曼妙身段<i></i><i></i>迈步间摇曳<i></i>姿，楚楚<i></i><i></i>。
“<i></i>娘亲<i></i>话<i></i>哦。”
魏<i></i>器笑吟吟<i></i>将怀<i></i><i></i><i></i><i></i>孩儿放<i></i>，<i></i><i></i>母亲<i></i>威严<i></i>摆脱<i></i>睡<i></i>，两<i></i><i></i>分别牵住<i></i><i></i>。
“王妃殿<i></i><i></i><i></i>吗？”
宁姝<i></i><i></i>低头站<i></i>身<i></i><i></i>展眉阁侍<i></i>问<i></i>。.
“<i></i><i></i>楼<i></i>等<i></i>魏夫<i></i>。”
貌<i></i><i></i>嫂闻言颔首，<i></i>转头<i></i>向身旁<i></i><i></i>叔<i></i>，<i></i>眸带<i></i><i></i><i></i>丝严厉。
“<i></i>知<i></i>等<i></i>该怎<i></i>做吧？”
魏<i></i>器笑<i></i>点头，<i></i><i></i>再<i></i>言，领<i></i><i></i>与香雾跟<i></i>侍<i></i>走进<i></i>雕栏砌<i></i>展眉阁。
<i></i>儿招待客<i></i><i></i>方式<i></i><i></i>划<i></i>三六九等，像<i></i><i></i>门络绎<i></i>绝，<i></i>却<i></i><i></i>贵客。
魏府<i></i><i></i>少奶奶<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>院，<i></i>未<i></i>车<i></i><i></i>侍<i></i>走<i></i>，请<i></i><i></i>进阁，<i></i>见<i></i>斑。
“<i></i><i></i><i></i><i></i>。”
侍<i></i>带<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>阁楼，<i></i><i></i><i></i>空<i></i><i></i><i></i><i></i>顶层，<i></i>扇门挡<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>。
宁姝与魏<i></i>器<i></i>视<i></i>眼，正<i></i>敲门。
门<i></i><i></i><i></i>忽<i></i><i></i><i></i>边被拉<i></i><i></i>。
“宁妹妹<i></i><i></i>呀～”
<i></i><i></i>轻柔妩媚<i></i>嗓声顺<i></i>香风<i></i><i></i>，<i></i>名霞姿月韵<i></i>清艳贵妇<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>眼<i></i>。
<i></i><i></i>袭堆云砌墨般<i></i>乌黑长<i></i>束<i></i><i></i>柔媚<i></i>妇<i></i><i></i>髻，鹅蛋脸仪态万方，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>双转盼<i></i><i></i><i></i>桃花眼，秋波流盼，令<i></i><i></i><i></i>觉迷醉。
绝丽妇<i></i>身<i></i><i></i>袭湖绿色长裙，<i></i><i></i>身段<i></i>似脸蛋<i></i>般端庄娴静，<i></i><i></i>即使<i></i><i></i><i></i>身材<i></i><i></i>法<i></i>摇<i></i>身<i></i><i></i>股清婉气质。魏<i></i>器<i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i>眉眼间找<i></i><i></i>熟悉<i></i>清媚，<i></i>由<i></i>笑。