“凌姐姐。”
宁姝与走<i></i>厢房<i></i>康王妃凌冷蕊<i></i><i></i>目光，<i></i>展<i></i><i></i><i></i>浅笑，<i></i><i></i>亲昵<i></i>握住<i></i><i></i><i></i><i></i>。
“<i></i><i></i>让<i></i>久等<i></i>呢。”
王妃殿<i></i><i></i>白净<i></i><i></i>勾<i></i><i></i>抹端丽笑颜，言语间透<i></i>亲近<i></i><i></i>，似乎全<i></i><i></i>怪<i></i><i></i><i></i>魏府<i></i>受<i></i>辱。
“<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>门<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>教训<i></i><i></i><i></i>混账东西吗？”
魏<i></i>器站<i></i><i></i>旁<i></i><i></i><i></i><i></i>姐妹<i></i>深，<i></i><i></i>各<i></i>千秋<i></i>绝色<i></i>妇<i></i>眼<i></i>牵<i></i>谈笑，<i></i><i></i><i></i>由<i></i><i></i><i></i>几眼，<i></i><i></i><i></i>丰姿冶丽<i></i>皇室王妃，另外<i></i><i></i><i></i>清<i></i>明媚<i></i><i></i><i></i>贵妇，<i></i>放谁眼<i></i><i></i><i></i>迷糊。
<i></i>观赏<i></i>桃李争妍<i></i>春景，谁料嫂<i></i>忽<i></i>话锋<i></i>转，将矛头指向<i></i><i></i>。
霎<i></i>间，两双勾魂摄魄<i></i><i></i>目盯<i></i><i></i><i></i><i></i>身<i></i>。
“宁妹妹……”
凌冷蕊<i></i><i></i><i></i><i></i>像受惊<i></i>鹿般<i></i>退半步，<i></i>双风<i></i>万<i></i><i></i>桃花眼<i></i>尽<i></i><i></i>措与<i></i>助，<i></i><i></i>泫<i></i>欲泣<i></i>望向<i></i>姐妹。
“莫怕。”
宁姝连忙将<i></i>半搂<i></i>怀，柔声安慰。魏<i></i>器挑眉，<i></i>分明<i></i><i></i>王妃殿<i></i>眼<i></i><i></i>抹慧黠，<i></i><i></i>妖精给<i></i><i></i>压力呢。<i></i>风<i></i><i></i>
“见<i></i>殿<i></i>。”
<i></i>顿<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>见礼，<i></i>露惭色<i></i><i></i>，“<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>冲犯<i></i>王妃，今特<i></i>请罪。”
“<i></i>姐姐，<i></i><i></i>祸害已经知<i></i><i></i>，<i></i>若实<i></i>气<i></i><i></i>，<i></i><i></i>打<i></i><i></i>顿吧。”
宁姝轻声细语<i></i><i></i><i></i>，<i></i>嫂<i></i>，<i></i><i></i><i></i>向<i></i><i></i>叔<i></i>。
“<i></i>……罢<i></i>。”
凌冷蕊委委屈屈<i></i>轻咬<i></i>唇，<i></i><i></i>摆<i></i>王妃<i></i>姿态，<i></i>端雅庄重<i></i>态<i></i>向魏<i></i>器，明艳<i></i><i></i>目<i></i>显<i></i>严肃。
“<i></i>且听<i></i>，<i></i>念<i></i><i></i>幼，<i></i><i></i><i></i><i></i>便<i></i>与<i></i>计较，倘若再<i></i><i></i>次，<i></i>……”
魏二公<i></i>饶<i></i>趣味<i></i>与<i></i><i></i>视，此<i></i>嘴<i></i>义正辞严，<i></i><i></i>趁<i></i><i></i><i></i><i></i>视线<i></i><i></i><i></i><i></i>脸<i></i>，竟<i></i><i></i><i></i>抛<i></i><i></i><i></i>含<i></i>脉脉<i></i>媚眼，<i></i><i></i><i></i>魔教妖<i></i>。
“谢殿<i></i>宽赦。”
<i></i><i></i><i></i><i></i>妖<i></i><i></i><i></i><i></i>见，<i></i><i></i>哭<i></i><i></i>候。
“<i></i><i></i><i></i>记住王妃<i></i>话！”
宁姝暗<i></i>松<i></i>口气，跟<i></i>呵斥<i></i><i></i><i></i>句，<i></i><i></i><i></i><i></i>凌冷蕊劝<i></i>，“<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>话吧。”
“嗯……”
此<i></i><i></i>康王妃<i></i><i></i>倒<i></i><i></i><i></i>玩<i></i><i></i>火，<i></i>香雾懵懂<i></i><i></i><i></i>眼<i></i><i></i>幕，四<i></i><i></i><i></i>进<i></i>燃<i></i>香薰<i></i>明亮厢房。
“<i></i><i></i><i></i>展眉阁<i></i>请帖，<i></i><i></i><i></i><i></i>找<i></i><i></i><i></i>极<i></i><i></i>新料，凌姐姐<i></i>见识<i></i><i></i>？”
宁姝转移话题<i></i>。
“<i></i><i></i><i></i><i></i>，阁<i></i><i></i>姑娘给<i></i>送<i></i><i></i><i></i>试<i></i>，确实<i></i>。”
凌冷蕊与<i></i>走<i></i>屋内<i></i>铺<i></i><i></i>张藏青色桌布<i></i>圆桌<i></i>，桌<i></i>摆<i></i>十数件<i></i><i></i><i></i>贴身<i></i>衣，五光十色。
“嗯？”
宁姝拿<i></i><i></i>件纯色肚兜，丝料<i></i>冰凉质感放<i></i><i></i>怔，因<i></i><i></i><i></i>腿<i></i>正穿<i></i><i></i><i></i>材质<i></i>足衣。
“宁妹妹觉<i></i><i></i>何？”
王妃殿<i></i>笑吟吟<i></i>问<i></i>。
“此料世<i></i>罕见。”
<i></i>轻声赞叹，回头<i></i><i></i><i></i>眼若<i></i>其<i></i><i></i><i></i>叔<i></i>，将<i></i><i></i>疑惑压<i></i>。
“款式<i></i>新。”
魏<i></i>器走<i></i><i></i>，信<i></i>提<i></i><i></i>条薄短亵裤，<i></i>本正经<i></i>给<i></i>评价。
“<i></i><i></i><i></i>流坯<i></i>！”
宁姝气笑<i></i><i></i><i></i><i></i>翻<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>白眼。