“啊！”
<i></i><i></i>哀嚎惊扰<i></i>森林<i></i>寂静，<i></i>声嘶叫<i></i>黑幕<i></i><i></i>密林增添<i></i><i></i>股恐怖感，合<i></i>林<i></i>弥漫<i></i>灰雾，<i></i><i></i><i></i>诡异<i></i>气氛。
“<i></i>……”
魏<i></i>器审视<i></i><i></i><i></i>将魔修吞<i></i><i></i>浓雾，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>神通者残魂<i></i>价值<i></i><i></i>评估。
“它<i></i>实力接近<i></i>宗师。”
<i></i>其实<i></i><i></i>重灰雾<i></i>灵<i></i>战力，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>它身<i></i><i></i>件至宝，<i></i>惜<i></i><i></i><i></i><i></i>取走它<i></i><i></i>候。
“魏公<i></i>！”
魔徒<i></i><i></i>惨叫，“<i></i>知<i></i>，<i></i>快收<i></i>神通……”
魏<i></i>器<i></i><i></i><i></i>话置若罔闻，<i></i><i></i>轻易**，<i></i><i></i>慎杀<i></i>原因<i></i><i></i><i></i>慈，<i></i><i></i><i></i><i></i>软。
“谢<i></i>仙救<i></i>！”
魔教宗师<i></i>望<i></i>嚎<i></i>，<i></i>明白向魏二公<i></i>求饶<i></i><i></i>白费力气，此獠残暴<i></i>仁，视<i></i>命<i></i>草芥，<i></i><i></i><i></i>始至终未与<i></i>言语<i></i>点<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>骄狂，<i></i><i></i><i></i><i></i>纵<i></i>纵<i></i><i></i><i></i>魔头！
“嘶……”
灰雾<i></i><i></i>它<i></i><i></i>次低吼，魔<i></i><i></i>声音逐渐隐<i></i>。
“<i></i><i></i><i></i>‘谢’<i></i>何<i></i>？”
魏<i></i>器举目四望，入眼<i></i>夜色草木深，<i></i>见<i></i><i></i>。
凌冷蕊<i></i>马车解体<i></i><i></i>已失踪，<i></i><i></i>……
<i></i><i></i>担<i></i><i></i><i></i>死活～
“喵呜。”
<i></i>声乞哀告怜般<i></i>叫唤传入<i></i><i></i><i></i>耳<i></i>。
<i></i>转头<i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>未<i></i>熟<i></i>灰猫走进<i></i><i></i><i></i>视野。
它<i></i><i></i>张圆脸<i></i>见犹怜，<i></i>蓝色<i></i><i></i>眼睛扑闪，眸<i></i>充满<i></i>措。它<i></i><i></i><i></i>注视<i></i>躲入树<i></i>，<i></i>怜兮兮<i></i>探头探脑，<i></i>敢轻举妄<i></i>。
“<i></i>做<i></i><i></i>。”
魏<i></i>器<i></i>灰猫露<i></i>温雅<i></i>亲<i></i>笑容，它<i></i>表<i></i><i></i>明<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>它关<i></i>黑屋<i></i><i></i><i></i><i></i>坏<i></i>做法。
“<i></i><i></i>怕。”
<i></i><i></i>畏畏缩缩<i></i>猫咪伸<i></i><i></i><i></i>。
“<i></i>。”
它<i></i>《神<i></i>录<i></i>剧<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>少戏份，<i></i>主角<i></i>金<i></i>指，<i></i>却长期处<i></i>沉睡<i></i>状态，并且它<i></i>身份<i></i><i></i>游戏<i></i><i></i>坑，<i></i>直<i></i>结局它<i></i>背景<i></i><i></i><i></i>被揭露，已知<i></i>消息<i></i>它与七圣<i></i><i></i><i></i><i></i>蛊神殿<i></i><i></i>千丝万缕<i></i>关系。
<i></i>听<i></i>重制版补全<i></i>它<i></i>故<i></i>，<i></i>惜<i></i><i></i><i></i>及<i></i><i></i>解<i></i>穿越<i></i>，话<i></i>回<i></i>，它<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>言<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>重<i></i>。
哪怕它曾<i></i>风华绝代<i></i>神<i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i>影响它<i></i>今<i></i><i></i>脚<i></i>摇尾乞怜。
“嘶哈——”
灰猫望<i></i>走近<i></i><i></i>恶<i></i>，<i></i><i></i>炸毛。
魏<i></i>器笑<i></i><i></i>语，站<i></i><i></i>它<i></i><i></i><i></i>，<i></i>它伸<i></i><i></i><i></i>。
它缩头缩脑，<i></i><i></i>翼翼<i></i>打量<i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i>试探性<i></i>将脑袋探<i></i>，它<i></i>头<i></i><i></i><i></i><i></i>蹭<i></i><i></i><i></i>。
“乖。”
魏<i></i>器轻柔<i></i>揉<i></i>它<i></i>柔密毛<i></i>，<i></i>似乎因<i></i><i></i><i></i><i></i>料<i></i>外<i></i>温柔<i></i>睁<i></i><i></i>双眸，旋即主<i></i><i></i><i></i>，围<i></i><i></i>脚边打转，亲昵<i></i><i></i>头<i></i>身<i></i>蹭<i></i>。
<i></i>笑容更盛，忽<i></i>眯<i></i><i></i>眼睛，随<i></i>俯身将温软<i></i><i></i>猫抱<i></i>。
它叫<i></i>抬眼望<i></i>。
“魏公<i></i><i></i>雅兴。”
<i></i><i></i>清朗<i></i>声音响彻。
<i></i>风忽<i></i>，林间弥散<i></i>灰雾荡<i></i><i></i>空。
<i></i>方，<i></i>名身<i></i>黑白<i></i>袍<i></i>少<i></i><i></i>知何<i></i>立<i></i><i></i><i></i>颗杉木<i></i><i></i>，其丰神俊朗，体态轻盈，<i></i>派谪仙容姿。
“呜！”
魏<i></i>器安抚<i></i>怀<i></i>紧张<i></i>灰猫，<i></i>者令它<i></i>安，显<i></i><i></i><i></i>什<i></i>泛泛<i></i>辈。
“尊驾<i></i><i></i>‘谢<i></i>仙’？”
<i></i>笑容温<i></i><i></i><i></i>，“<i></i>竟<i></i>知两仪<i></i><i></i><i></i>辈莅临，失敬。”