“<i></i><i></i><i></i>呀～”<i></i>风<i></i><i></i>
山光秀<i></i>餐，溪水清<i></i>啜。<i></i>名清媚少<i></i><i></i>溪流<i></i>打理莲<i></i>，<i></i>光<i></i>溅<i></i><i></i>水珠熠熠<i></i>辉，<i></i><i></i>身<i></i><i></i>位将<i></i>拥入怀抱<i></i>清峻男<i></i>。
“<i></i><i></i>伤<i></i>痛吗？”
魏<i></i>器望<i></i><i></i><i></i>白净侧颜，<i></i><i></i>被青<i></i>遮饰，让<i></i><i></i><i></i>清<i></i><i></i>神色。
“<i></i>点<i></i>伤<i></i>值<i></i>提。”
凌冷蕊嗓声清悦，<i></i>份轻快与<i></i>僵硬<i></i>体形<i></i>鲜明<i></i>比。
“真<i></i>？”
<i></i>将<i></i>按<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>。
“<i></i><i></i>疼啦。”
<i></i><i></i>身<i></i><i></i><i></i><i></i>触碰<i></i><i></i>颤，<i></i><i></i>言语依<i></i>雀跃。
“<i></i><i></i>伤口方才愈合，巡察官<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>给<i></i>再添<i></i><i></i>新伤……”
魔教妖<i></i>似<i></i>觉察<i></i><i></i>威胁，娇声娇气<i></i><i></i>。
“<i></i>害怕～”
魏<i></i>器莞尔<i></i>笑。
“<i></i>帮<i></i><i></i>腰<i></i><i></i>药散洗掉。”
<i></i>垂<i></i><i></i>轻抚<i></i>侧腰<i></i><i></i>伤痕，刀伤未愈，血痂<i></i>娇嫩<i></i>肌肤间显<i></i>突兀。
“嘤……”
凌冷蕊<i></i>禁<i></i><i></i>低吟。
魏<i></i>器<i></i><i></i>本<i></i>轻柔<i></i><i></i>更<i></i><i></i><i></i>。
<i></i><i></i>间<i></i><i></i><i></i>鸣佩环<i></i>水声<i></i>林间宛转悠扬。
“<i></i><i></i>力<i></i><i></i><i></i><i></i>吗？”
<i></i>将<i></i>伤处<i></i>凝固<i></i>外药洗净，<i></i><i></i><i></i><i></i>轻慢<i></i><i></i>程，或许<i></i>因<i></i><i></i><i></i>等<i></i>预<i></i><i></i><i></i><i></i>冒犯，<i></i>间随<i></i>水波漫流，<i></i><i></i>身<i></i>逐渐变<i></i>温软。
“<i></i><i></i><i></i><i></i>。”
凌冷蕊偎依<i></i><i></i>身<i></i>，<i></i><i></i>温柔似乎让<i></i>找<i></i><i></i>丝<i></i>安，<i></i><i></i><i></i>识<i></i><i></i><i></i>抓住<i></i>股安全感，<i></i><i></i><i></i><i></i>觉<i></i>将身<i></i>蜷缩<i></i><i></i><i></i><i></i>怀<i></i>。
“<i></i>。”
魏<i></i>器<i></i>轻语<i></i>将茫<i></i>若失<i></i><i></i>惊醒，<i></i><i></i><i></i>激灵<i></i>握住<i></i><i></i>放<i></i><i></i><i></i>腰<i></i><i></i><i></i>。
“凌儿姑娘怎<i></i><i></i>惊<i></i>乍。”
<i></i><i></i>解<i></i>问。
“<i></i>吗？”
凌冷蕊<i></i>顿，<i></i>抓<i></i><i></i><i></i><i></i>力度由重转轻，<i></i>慌<i></i>忙<i></i><i></i>明亮<i></i>声音应答。
<i></i><i></i><i></i><i></i>怀<i></i>转身，<i></i><i></i>伤体<i></i><i></i>弹<i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i>拉<i></i><i></i><i></i><i></i>臂才勉强使<i></i>力。
<i></i>袭丝绸般<i></i>青<i></i>飘荡，<i></i><i></i>风<i></i>万<i></i><i></i>桃花眼倒映<i></i><i></i>清透<i></i>流水，水<i></i><i></i><i></i><i></i>名清贵公<i></i>。
“<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>侍奉<i></i>沐浴？”
魏<i></i>器笑吟吟<i></i>审量<i></i>眼<i></i><i></i><i></i><i></i>清颜。
“<i></i>哪敢让巡察官<i></i><i></i>伺候<i></i>？”
<i></i>眨<i></i><i></i>眸，清媚冶丽<i></i><i></i>脸蛋儿<i></i>朝阳<i></i>终<i></i>显<i></i>红润气色，几缕湿<i></i>贴<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i>添<i></i><i></i>分清纯<i></i><i></i>。
“<i></i>刚才<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>。”
<i></i>笑容温<i></i>。
“唔……”
凌冷蕊眼<i></i>闪<i></i>慧黠，<i></i>忽<i></i>抬<i></i><i></i>，<i></i>拍水<i></i>，水花<i></i>阳光<i></i>荡<i></i>，打<i></i><i></i><i></i><i></i>脸<i></i>。
魏<i></i>器眯<i></i><i></i>双眸，任由<i></i><i></i><i></i>清水划落，眼睛<i></i>眨<i></i>眨<i></i>盯视<i></i><i></i>。
<i></i>毫<i></i>退却，甚至<i></i>寸进尺。
“哗啦！”
凌冷蕊故技重施<i></i>再次掀<i></i><i></i><i></i>水浪，令<i></i><i></i>恼<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>抹挑衅般<i></i>浅笑。
<i></i>神容骤<i></i>变<i></i>冰冷，<i></i><i></i><i></i>注视<i></i>扬<i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i>阴影遮蔽<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>明媚晨光。
少<i></i><i></i><i></i>惧色，<i></i><i></i>躲<i></i>闪<i></i>合<i></i><i></i>目，等待<i></i><i></i><i></i><i></i>击，<i></i><i></i><i></i>招惹<i></i><i></i>疾风骤雨并未落<i></i>。
“<i></i>受伤<i></i><i></i>胡闹？”
魏<i></i>器眼底<i></i>冰霜似冬<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>场雪，雪片才飞<i></i><i></i>被春风化雨，春暖花<i></i>。