“嗯哼……”
<i></i>张<i></i>双瞳，<i></i>未<i></i>清眼<i></i>光景，<i></i><i></i><i></i>蓦<i></i>揽<i></i><i></i><i></i>纤腰。
“啪！”
<i></i>声脆响带<i></i>浪声荡<i></i>，<i></i>睁<i></i><i></i>明眸，<i></i>敢置信<i></i><i></i><i></i><i></i>。
“凌儿姑娘若<i></i>再闹，<i></i><i></i><i></i><i></i>轻饶<i></i>。”
魏<i></i>器似笑非笑<i></i>将<i></i><i></i>溪<i></i>举<i></i>，<i></i><i></i><i></i>指。
“巡察官<i></i><i></i>……”
凌冷蕊<i></i>红耳热，眸<i></i>淌<i></i>诸般色彩，先<i></i>惊愕，接踵<i></i>至<i></i><i></i>羞恼，再<i></i><i></i>措<i></i>**，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>思融<i></i>迷离恍惚。
“<i></i>真<i></i><i></i><i></i>爹？”
<i></i>楚楚<i></i>怜<i></i>咬<i></i>嘴唇，<i></i>肯善罢甘休，<i></i><i></i>此<i></i>被<i></i>紧抱，<i></i>力<i></i><i></i>，<i></i><i></i>巴掌<i></i>教育让<i></i>魂飘神荡。
“坏<i></i>！”
魏<i></i>器温柔<i></i>揉<i></i><i></i><i></i>青<i></i>，款款深深。
“<i></i>精神焕<i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>清洗衣物<i></i>吧？”
<i></i>信<i></i><i></i>招，将溪边<i></i>衣裳摄<i></i><i></i><i></i>。
“<i></i><i></i><i></i>弹<i></i><i></i>。”
<i></i>将脸庞埋进<i></i><i></i>胸膛。
“呵……”
魏<i></i>器笑容<i></i>改，挥<i></i>卷<i></i><i></i><i></i>水涡，将衣物投入漩涡<i></i><i></i>，任其飘卷。
“<i></i><i></i>真<i></i>偷懒。”
凌冷蕊<i></i>奇<i></i>转眸顾盼。
“<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>亲<i></i>帮<i></i>搓洗脏衣？”
<i></i>笑<i></i><i></i>声。
“<i></i>哪敢～”
<i></i>将脑袋缩回<i></i><i></i>胸<i></i>，弱<i></i><i></i><i></i><i></i>助<i></i><i></i><i></i>。
“<i></i><i></i>该准备<i></i>路<i></i>吧？”
魏<i></i>器应允，<i></i><i></i>归拢<i></i>头青丝，<i></i><i></i>搂<i></i><i></i>回<i></i>岸边。
“<i></i>先穿衣。”
凌冷蕊<i></i>溪涧<i></i>盯<i></i>岸<i></i><i></i><i></i>穿戴整齐，<i></i><i></i><i></i><i></i>送<i></i><i></i>，笑靥<i></i>花。
“<i></i><i></i>帮<i></i>更衣。”
<i></i>笑容温<i></i>，似<i></i>采撷<i></i>株青莲般将<i></i><i></i>清流<i></i>抱<i></i>，接<i></i><i></i>涡流<i></i>取回<i></i><i></i><i></i>“莲叶”，<i></i>法力烘干。
“<i></i>照顾<i></i>儿<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>般细<i></i>。”
<i></i>笑吟吟<i></i>。
“巡察官<i></i><i></i><i></i><i></i>欺辱<i></i><i></i>身受重伤<i></i>柔弱<i></i><i></i><i></i>吧？”
魏<i></i>喜沉吟<i></i>。
“难<i></i>。”
<i></i>拿<i></i><i></i><i></i>金莲藏鲤肚兜，<i></i>紧<i></i>慢<i></i><i></i><i></i>穿<i></i>，其<i></i><i></i>玄黑亵裤，暗紫色罗袜，白梨绣鞋，<i></i><i></i><i></i>将<i></i>间浪费<i></i>戏弄<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>。
“<i></i><i></i>回城！”
凌冷蕊兴高采烈<i></i>叫<i></i>，哪<i></i>负伤落难<i></i>凄惨，倒像<i></i><i></i><i></i>门踏青<i></i>名门闺<i></i>。
“喵！”
<i></i><i></i>脚边<i></i>灰猫跟<i></i>嚷<i></i><i></i>声。
“灰仙<i></i>！”
<i></i>眉花眼笑<i></i><i></i><i></i><i></i>猫咪招<i></i>，它<i></i><i></i><i></i>跳落<i></i><i></i><i></i>头<i></i>，两双清眸巴望<i></i><i></i>。
“<i></i><i></i>若<i></i><i></i>路<i></i><i></i><i></i>外，应<i></i><i></i><i></i>明早回<i></i>黎安府。”
<i></i>宛<i></i><i></i>笑，将<i></i>柔弱<i></i>骨<i></i>娇躯背<i></i>。
“走<i></i>。”
凌冷蕊将莹润<i></i><i></i>颌抵<i></i><i></i><i></i>肩膀，<i></i><i></i><i></i><i></i>丝随风缠绵，青与黑融<i></i><i></i>驳杂<i></i>墨绿色，<i></i><i></i><i></i>踏<i></i>归程。
魏<i></i>器感受<i></i>背<i></i><i></i>温香软，<i></i><i></i><i></i>展<i></i>微笑，<i></i>双眼瞳流露<i></i><i></i>宁<i></i><i></i>光采，<i></i><i></i>戏<i></i><i></i>唱完，<i></i><i></i><i></i><i></i>口<i></i><i></i>真话吗？
推荐：【】《《《《