“<i></i>让<i></i><i></i>服侍凌儿姑娘沐浴更衣，公<i></i>先<i></i><i></i><i></i>闺房歇息，<i></i>随<i></i>便至。”
魏<i></i>器送走许远望<i></i>，鸨母芍仙陪<i></i>笑脸<i></i><i></i>。
“烦请带路。”
<i></i>笑容温<i></i><i></i><i></i>身，正<i></i>跟<i></i>鸨母离<i></i>厢房，忽<i></i>回头端<i></i>桌<i></i>盛<i></i><i></i>双暗紫色及膝丝质足衣<i></i>盘。
“嗯……”
芍仙神色微妙<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i>敢搭话。
二<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>走<i></i>房间，此<i></i><i></i>饮翠画舫<i></i>片寂静，先<i></i><i></i>顾客早已落荒<i></i>逃。
魏二公<i></i>享受包船待遇，<i></i>闲庭信步般走<i></i>雕楹碧槛<i></i>走廊<i></i>，清凉<i></i>夜风拂<i></i><i></i><i></i>，带<i></i><i></i>股湖水<i></i>湿气，清新<i></i><i></i>，<i></i><i></i>接<i></i><i></i><i></i>做<i></i><i></i>更<i></i>让<i></i>神清气爽。
“公<i></i>进<i></i>歇<i></i>儿吧。”
鸨母带<i></i><i></i><i></i><i></i>楼船顶层<i></i><i></i>间寝房外。..
“<i></i><i></i><i></i>吧。”
魏<i></i>器信<i></i>推<i></i>房门，<i></i>阵暖香扑<i></i><i></i><i></i>，此香似<i></i><i></i><i></i><i></i>效，令<i></i><i></i>红<i></i>跳。<i></i>放眼望<i></i>，几缕红烛驱<i></i>黑暗，点<i></i>珠围翠绕<i></i>内景，流光溢彩，<i></i><i></i><i></i><i></i>艳色帷幕挡住<i></i><i></i>目光，<i></i><i></i><i></i>香闺增添<i></i>神秘感。
<i></i>步入<i></i><i></i>烛泪滴落<i></i>声<i></i>闺房，<i></i>声<i></i>息将房门合<i></i>，<i></i>紧<i></i>慢<i></i>走<i></i>红色幔帐<i></i>将<i></i>掀<i></i>，内室<i></i>陈设比<i></i>外<i></i>显<i></i>精简，<i></i>张颇<i></i><i></i>活气息<i></i>红木床榻摆<i></i>室<i></i><i></i>，此外<i></i><i></i>梳妆台及橱柜等<i></i>具。
幕布再度垂<i></i>，<i></i><i></i>幕<i></i>转<i></i><i></i>圈，<i></i><i></i>触碰<i></i>位花魁<i></i>私<i></i>物件，毕竟<i></i><i></i><i></i><i></i>仁义礼智信等<i></i><i></i>品质<i></i>谦谦君<i></i>，岂<i></i>唐突佳<i></i>？
“凌儿……”
魏<i></i>器<i></i>香榻<i></i>坐<i></i>静候，并<i></i>担<i></i><i></i><i></i>逃遁。
<i></i>今夜带<i></i>控制住饮翠画舫，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>反客<i></i>主，另<i></i>方<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>绝<i></i>退路。
<i></i>今杨少<i></i><i></i>碧水湖<i></i>坐镇，<i></i>众巡察官守住<i></i>楼船<i></i>各处<i></i>口，<i></i><i></i>插翅难飞，<i></i><i></i>洗干净<i></i>见<i></i>。
“谁<i></i>东<i></i>？”
魏<i></i>器若<i></i><i></i>思<i></i>摸<i></i><i></i>巴，<i></i>确信<i></i><i></i><i></i>穿越进<i></i>《神<i></i>录<i></i>重制版。
<i></i><i></i>熟知<i></i>剧<i></i><i></i>，饮翠画舫<i></i>东<i></i><i></i><i></i><i></i>位凌儿姑娘，<i></i><i></i><i></i><i></i>许远望与鸨母<i></i><i></i>话<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>结论，<i></i><i></i><i></i>主<i></i>另<i></i>其<i></i>。
<i></i>或者<i></i>与许巡<i></i>使<i></i><i></i><i></i>清<i></i>楚<i></i>关系，冰凌丝<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>碧水湖<i></i><i></i><i></i><i></i>宝藏，往深处<i></i>，<i></i><i></i>或许<i></i>参与<i></i>将<i></i>赶<i></i>黎安府<i></i>谋划，<i></i><i></i>群<i></i><i></i><i></i>共<i></i><i></i>秘密。
“<i></i><i></i>像听<i></i><i></i>凌儿<i></i><i></i><i></i>主角<i></i><i></i>设<i></i>新版游戏<i></i>存<i></i>改<i></i>……”
魏<i></i>器仔细回忆与<i></i><i></i>关<i></i>记忆。
<i></i><i></i>**<i></i>世<i></i><i></i><i></i>容。
<i></i><i></i><i></i><i></i>身世凄苦<i></i><i></i><i></i>。
“吱吖～”
魏<i></i>器飘飞<i></i>思绪被<i></i><i></i>轻柔<i></i>推门声吸引回<i></i>，<i></i>抬头望<i></i>，红烛映照<i></i><i></i>帷幕外<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>朦胧倩影。
<i></i>迈<i></i><i></i>声<i></i>步<i></i>走<i></i>，艳红<i></i>帷幔忽<i></i><i></i>颤。
<i></i><i></i><i></i><i></i>似<i></i>伸<i></i>捏住幕布<i></i>迟疑<i></i>。
“妾身凌儿给公<i></i>请安……”
<i></i><i></i>清扬婉转<i></i>少<i></i>嗓声打破<i></i>宁静，<i></i><i></i>声息似乎带<i></i><i></i><i></i>玄妙韵律。
魏<i></i>器闻声<i></i>怔，<i></i><i></i><i></i>控制<i></i>感觉<i></i>头皮<i></i>阵酥麻，眉<i></i>灵台<i></i><i></i>神魂<i></i>随<i></i>摇颤。
<i></i><i></i>刻，<i></i>终<i></i>明白《神<i></i>录<i></i>描述<i></i>“神籁仙音”<i></i><i></i>什<i></i>概念，<i></i><i></i>声音<i></i>像致幻<i></i>**，令<i></i>落入幻境，<i></i><i></i><i></i>拔。