“吱——”
繁花盛，绿荫浓，金蝉鸣。<i></i>名少<i></i>倒<i></i>林海<i></i><i></i>，耳边<i></i>夏<i></i>欢歌，眼<i></i><i></i><i></i>边明月。
“<i></i><i></i>爱风尘，却被<i></i>缘误……”
凌冷蕊忽<i></i>朱唇轻启，低吟浅唱，山林间<i></i>蝉鸣蓦<i></i><i></i>寂，<i></i><i></i><i></i>更<i></i>畅快<i></i>合唱。<i></i>唱<i></i><i></i>青楼<i></i>流传<i></i>名曲，讲述<i></i><i></i><i></i><i></i>流落风月场，身<i></i>由<i></i>，<i></i>依<i></i>敢<i></i>抗争。
<i></i><i></i>曲落<i></i>，似乎缓<i></i><i></i><i></i>口气，再<i></i>次撑<i></i>身<i></i>，步履维艰<i></i>向<i></i>密林深处<i></i><i></i>。
夜色幽深，<i></i><i></i>步<i></i>突<i></i><i></i>缓。
“<i></i><i></i>……何<i></i>？”
凌冷蕊眯<i></i><i></i><i></i>眸，<i></i>忽<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>灵觉受<i></i>封锁，原本笼罩<i></i><i></i>神识<i></i><i></i>森林变<i></i>渺渺茫茫。
<i></i><i></i>质问<i></i><i></i><i></i>蝉声<i></i>回应，夜<i></i><i></i>野林<i></i>片宁静，<i></i>脚步<i></i>停<i></i>向<i></i>走<i></i>。
<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>被饿狼盯<i></i><i></i>感觉，未知<i></i>存<i></i>静待<i></i>倒<i></i>，<i></i>拥<i></i><i></i>。
“呵～”
凌冷蕊走<i></i><i></i>远<i></i>嫣<i></i><i></i>笑，<i></i>捂<i></i>鲜血淋漓<i></i>侧腰，转身靠<i></i><i></i>棵树<i></i>，轻声细语<i></i><i></i>。
“<i></i><i></i>知<i></i>逃<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>。”
<i></i>憔悴<i></i>闭<i></i><i></i>双眸。
“巡察官<i></i><i></i>……”
少<i></i>话音未落，<i></i><i></i>颀长<i></i>身影<i></i>幽处走<i></i>，<i></i><i></i>稀薄<i></i>月光<i></i><i></i>容<i></i>立。
“何至<i></i>此？”
魏<i></i>器笑容温<i></i><i></i>注视<i></i>方<i></i>青<i></i><i></i><i></i>，眸<i></i>似乎<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>怜惜。
“<i></i>若<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>江南。”
凌冷蕊睁<i></i><i></i>双明媚<i></i><i></i><i></i>桃花眼，“<i></i><i></i>杀<i></i><i></i>吗？”
<i></i>顿<i></i><i></i>怔，惊讶<i></i><i></i>。
“凌儿姑娘何<i></i>此言？”
<i></i>目<i></i>转睛<i></i>与<i></i><i></i>视，<i></i><i></i>却<i></i><i></i><i></i>眼<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>温柔与怜爱。
<i></i><i></i>机关算计<i></i><i></i>阴谋<i></i>？亦或<i></i>怜香惜<i></i><i></i>浊世佳公<i></i>？<i></i>分<i></i>清。
<i></i><i></i>相识<i></i>饮翠画舫，<i></i><i></i><i></i><i></i>副温文尔雅<i></i>姿态，<i></i><i></i><i></i><i></i>随<i></i><i></i><i></i>，<i></i>身边<i></i>万<i></i>万物<i></i>被<i></i>**<i></i>股掌间，<i></i>般深<i></i><i></i>测<i></i><i></i>，岂<i></i><i></i>男<i></i><i></i>思？<i></i><i></i>，<i></i>竟感觉<i></i><i></i>柔<i></i>蜜<i></i><i></i>真<i></i>实<i></i>。
“<i></i><i></i><i></i>回<i></i>黎安府。”
凌冷蕊顿<i></i><i></i><i></i><i></i>清声<i></i>。
“<i></i><i></i>顾虑<i></i>明白。”
魏<i></i>器<i></i><i></i>露<i></i>惭愧<i></i>浅笑，<i></i>迈步<i></i><i></i><i></i><i></i>身畔，<i></i><i></i>翼翼<i></i>伸<i></i>揽<i></i><i></i><i></i>香肩。
“<i></i><i></i><i></i><i></i>。”
<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>搀扶<i></i>表<i></i><i></i><i></i>象征性<i></i>抗拒，<i></i>认真<i></i><i></i>。
“<i></i>早该与<i></i>言明回城<i></i><i></i><i></i>安排。”
凌冷蕊抿<i></i>薄唇，垂眸凝注彼此<i></i>残影。
“<i></i>知<i></i>，<i></i><i></i>今<i></i>紫薇宗<i></i>眼<i></i>钉，魔教<i></i>肉<i></i>刺，<i></i><i></i><i></i><i></i>容<i></i>逍遥，<i></i><i></i>庇护<i></i>？<i></i><i></i><i></i>笼<i></i>鸟。”
魏<i></i>器露<i></i><i></i><i></i>温润<i></i><i></i>笑容。
“<i></i><i></i>未<i></i><i></i>让凌儿姑娘<i></i><i></i>玩物<i></i><i></i>思。”
<i></i>眸光平<i></i><i></i>瞥<i></i><i></i><i></i>眼。
“<i></i><i></i><i></i><i></i>离<i></i>弃<i></i>理由<i></i>什<i></i>呢？”
<i></i>宛<i></i><i></i>笑。
“<i></i><i></i><i></i>盟友，<i></i>需<i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i>求<i></i><i></i>。”
魏<i></i>器<i></i>真<i></i>切<i></i><i></i><i></i>。
“<i></i><i></i>南方<i></i><i></i><i></i><i></i>依靠<i></i><i></i>？<i></i><i></i>给<i></i>另外<i></i><i></i>选择，<i></i><i></i>必远走，<i></i><i></i>寄<i></i>篱<i></i>。”
凌冷蕊<i></i>言<i></i><i></i><i></i>盯<i></i><i></i>。